insan her ne kadar bencil değilim dese de ufak da olsa çoğu kişide bulunan özelliktir.
aslında kimileri bir kediyi severken bile kedinin mutluluğunu değil o an kendi mutluluğunu keyfini ve benzeri şeyleri düşünerek sever. içten içe, çoğu zaman ve çoğu kişi.
veyahut sokaktaki hayvanlara yemek vermek. aslında içten içe kişinin kendisini rahata kavuşturmasıdır. çünkü çoğu insan bu tarz şeyler yaptıktan sonra içten içe bir rahatlama yaşarlar.
kimisi vicdan acısı çekmemek için bir şeyler yapar.
kimisi ise gönlünün hoş kalabilmesi için.
tam aksi, bunları yapmayan insanlar da bencildir bunlara bakılırsa. çünkü onlar da kendilerinden biraz da olsa ödün vermekten çekinir ve bu tür şeyleri yapmaz.
pekâla birçok şey bencillik ise ben bencil değilim cümlesini nasıl rahatlıkla söyleyebiliyoruz?
idealistlerden örnek vermek gerekirse
Tüm idealistler, hizmet ettikleri davaların her şeyden önce dünyanın tüm öteki davalarından üstün olduğunu düşünürler. Kendi davalarının biraz olsun başarılı olması için, bu davanın tüm öteki insan girişimlerine gerekli olan aynı pis kokulu gübreye açıkca ihtiyacı olduğuna inanmak da istemezler.
Kursu falan varsa gitmek istesiğim, kendimi hakkında eğitmek ve geliştirmek istediğim konu.
Amk dünyasında en derdi tasası olmayan, en mutlu yaşan laleler bu g*t laleleri. Başımıza ne geldiyse bencil pezevenklere alçakgönüllü davranmaktan geldi.
Yeri gelir onlar da bizim yardımımıza koşar diye mal mal düşünceler.. Koşar da anca Kendisine bir sorumluluk/zarar gelmesin diye, Senin bulunduğun ortamdan uzaklaşmak için koşar. Hem de arkasına bakmadan.
Temelinde yatan sebepleri irdelemek gerekir,
Zira bazen insanlardan gördüğünüz nankörlük ve akabinde oluşan iyiliğin karşılığı sadece kötülük hissi kişiyi bencil birine dönüştürebilir.
Bazen de hiçbir sebep yoktur;
Kişi başkalarının mutsuzluğundan mutlu olur,
Sevgi ve Saygı göstermez lakin bekler,
Fikir çeşitliliği bilgiye ulaşma yahut gerçeği bulma adına önemliyken,
Fikriyle çatışan ilk fikri duyduğu an çirkefleşir ve ısrar eder.
Herkes onu sevsin,
herkes ona sorsun isterken herkesi doyuracak bilgisi ve herkes tarafından sevilmenin tek bir karaktere sahip olarak mümkün olmadığı gerçeğini unutur gider.
Hep haklıdır o;
insafa gelip hatasını kabul etse bile sizi suçlamadan,
Kendine haklılık payı çıkarmadan rahat etmez.
fazlası hastalık, azı zarardır.
her insan biraz bencildir zaten. bunu çok belli etmeyenler vardır, çok belli edenler vardır. ikinci grubu toplum dışlar. ilk grubu ise zaten toplum oluşturur.
Eski sevgilimin sürekli bana söylediği kelime. Anlam veremezdim bir zamanlar. Yaptığım şeyleri fark ettirdiğinde bencil olduğumu gerçekten anladım. Ama bir yandan, çok sevdiğim insanları kendimden çok düşünüp onlar mutlu olsun diye de uğraşıyorum? Sanırım tam anlamıyla bencil değilim, yani bazen bencilliğim tutuyor...
başlıkta yazılanların çoğuna bakılırsa hastalık, kötü bir şeymiş gibi gösterilen kavram. ve bununla birlikte de bencil olan suçlanıyor gördüğüm kadarıyla.
"birine bencilsin demek, 'izin ver, biraz da ben bencil olayım.' demektir."
insanın hamurunda var olandır bencillik. hatta bununla kalmayıp, insanın yaptığı her davranış bencilcedir bile diyebilirim. ve bunda suçlanacak, yadırganacak bir durum söz konusu değildir. çünkü siz bunu yapıyorken, aslında siz de bencilce bir şey yapmış oluyorsunuz.
bir dilenciye para verdiğinizde bunu dilenci için yapmış olmazsınız. kendiniz için yapmış olursunuz. kendi vicdanınızın sesi sizi rahatsız ettiği için. birine seni seviyorum dediğinizde bunu karşınızdaki insan için yapmazsınız, kendiniz için yapmış olursunuz. karşındaki insan yalnızca bir aracıdır bunun için. ve daha pek çok örnek sunabilirim.
diyebilirsiniz ki, peki ya yapmak istemediğim bir şeyi karşımdaki insan istediği için yapıyorsam bu da bencillik olur mu?
evet, bu da bencilcedir. iki insanın olduğu yerde "kendinden taviz verme" hali başlar. çünkü hiçbir vakit çıkarlarınız tam olarak örtüşmez. dolayısıyla, iki taraftan birinin bu taviz verme halini gerçekleştirmesi gerekir. bu bazen siz olursunuz, bazen de karşınızdaki. ilişkinizin devam edebilmesi adına.
örnek olarak, eminim ki pek çoğunuz yaşamışsınızdır bu durumu, aileniz sizi misafirliğe götürmek ister. fakat siz gitmeyi istemezsiniz. aileniz diretir. sonunda kabul etmek zorunda kalırsınız. peki neden kabul etmek zorunda kalırsınız? çünkü ailenizde kötü olmak istemezsiniz. kendiniz için kabul edersiniz bunu. ailenizle kötü olmayı göze alıp bu isteği reddetmeniz bile bunu kendiniz için yaptığınız anlamına gelir. istemiyorsunuz çünkü gitmek.
örnekler artırılabilir, bunu yeterli görüyorum.
bazense çıkarlarınız örtüşür, ikiniz de aynı şeyi yapmak istersiniz. sevdiğiniz insanın elini tutmak istersiniz. karşınızdaki insan da elinizi tutmak ister. ve o vakit elleriniz bir araya gelir. ne sırf karşınızdaki istedi için siz bunu yapmış olursunuz, ne de karşınızdaki siz istediğiniz için.
yıllar önce gittiğim bir cuma namazının hutbesi aklımdan hiç çıkmadı. bencillik konusu ele alınıyordu.
olması gereken 'önce kardeşim, sonra ben' iken; bizde 'önce ben, sonra yine ben, sonra kalırsa kardeşim' düşüncesinin şekillendiğinden ve bunun çirkinliğinden bahsediliyordu.
evet gerçekten de bu denli kendini düşünen bireyler olup çıkıyoruz. daha doğrusu sistem insanları buna itiyor, buna mecbur bırakıyor.
kabadayı filminde geçim kaynağı sadece halı saha olan ali osman'ın her hafta fakir aşı dağıtması çok hoşuma gitmişti. bir gün ben de biraz varlıklı olursam bunu yapmak istiyorum.
zaten hiç anlayamam şu zenginleri, elinizin kiri be. acun madem o kadar iyi bir insan niye yemek dağıtmıyor? halı saha işleten bir adam bile bunu yapabiliyor da koca ülkeyi işleten adamlar niye bunu yapamıyor? umurlarında değil de o yüzden. zaten onları zengin yapan bu çarka çomak sokmak işlerine gelmez de o yüzden. birileri fakir olacak ki onların zenginliğinin anlamı daha fazla olsun. birileri açlıktan kıvranacak ki onların ziyafeti daha da şenlensin.
bu söz kime ait bilmiyorum bazı yerlerde hadis bazı yerlerde atasözü olarak geçiyor. kimin aklından çıktıysa öpeyim o aklı:
paylaşımcılıktan uzak, hep kendini düşünme durumuna denen kişi belirtisi. ilişkilerde de hesapta; karşılıklı sevgi , aşk sözcükleri söylensede, bir sorun olduğunda hemen bir bencillik yaftası yapıştırılabiliyor. haklı veya haksız olarak konu ne ise artık.
bazı insanlar saklamaya çalışsada hemen hemen her insanın özünde yer edinen huy. depresyonda bulunduğum şu günlerde konuyu 2 arkadaşıma açtım ikisi de konu hakkında 1-2 basit cümleyle takma geçer dedikten sonra biri, kıza ne yazayım yardım et diye sordu diğeri ise yeni açtığı internet sitesi için bir şey düşün dedi. Bu insanlar birde hayatımda yer edinen insanlar düşünün artık. Dibine kadar benciliz.
sanırım bende de biraz var. bugün okulda lavaboda kusarken hiç tanımadığım biri su getirdi. valla helal olsun. ben olsam yapar mıyım bilmiyorum. kendimi çok bencil hissettim.
en temel ihtiyaçların fiziksel ve güvenlik ihtiyaçlar olması sebebiyle insan doğasında vardır bencillik. ve insan yaşamı boyunca işgüdüsel olarak doğasının gerekliliğini yapar her sıkıştığında.
insanlığı etkisi altına almış bir virüstür.
hastalıktır bencillik.
amansız bir hastalık.
"ölse kurtulacak" cinsten bir hastalık.
ölmüyorlar.
fakat yaşamakta iyi direniyorlar.
iyi direniyorlar her şeye rağmen.
iç tartışmalarından sıyrılmış,
vicdanlarını çiğnemiş, ezmiş,
insanlığı yok etmeye doğru ilerliyorlar
büsbütün...
Herkesin bencil olduğunu düşündüğüm özelliktir. Herkesin her konuda dereceli duyguları vardır. Kimse ''bencil değilim diyemez''. Kaldı ki anne ve babalarımız dahi bencildir. Sizi okuturlar, büyütürler, giydirir vb. daha bir sürü şey. Evet ama ne için? Bu, onların ileride sizin geçinme kaygılarınızın olmadığını düşünmeden rahat,stressiz bir hayat sürmeleri için. Evet bu çok güzel bir fedakarlık. Onların bu işten çıkarları; sizin mutlu olduğunuzu görüp mutlu olmaları. Bunu derecelendirirsek eğer %0.0000000000001 gibi az bir rakam olarak düşünebiliriz. Ama kesinlikle bencil değiller diyemeyiz.
