kişi egolarının başkalarının güç istemini,yaşam zevkini zedeleyecek düzeye - nirvanaya - varması. Evet bencilim tabi,ne yani sen yemek yerken dayın için mi yiyorsun? Bir yakışıklıya bakarken bile bunu babanın hayrına mı yapıyorsun?
bazı konularda benim bu,mesela güzel bir şeyi asla paylaşamam ya da paylaşmak istemem sadece benim olmalı,sadece ben bilmeliyim,bu güzellikleri paylaşabileceğim kişiye dek bu böyle kalacak.
hayatımda sıralama vardır. ailem söz konusuysa her zaman öncelik onların.
1- ailem
2- ben
ailemin bulunduğu ortamda durum buyken, ailemin olmadığı ortamlarda her zaman kendi çıkarlarım söz konusudur. bir işi yapmam için mutlu olmam, çıkarlarımın olması gerekir.
çıkarım yoksa, mutlu olamıyorsam çevremdeki kimseyi düşünmeden noktalarım yaptığım işi.
Babama göre benim olduğum. Babam öğretmendi orta halli bir aileydik ama bir hatamı görmesin 3 ay harçlık vermediği olurdu. Yazlarıda çıkarmamı beklerdi 13 yaşından sonra. Parayı alıp bana sene içinde harçık olarak gri verirdi.
Büyüdük okuduk adam olduk. istediği üç kuruşu inadımdan vermedim diye düşman kesilip amcalarımı da kattı yanına. Ecdadımı sikeyim.
insanın ruh sağlığını koruyan bir şey. Eskiden ben mutlu değilsem karşımdakini asla düşünmezdim benim istediklerim olmuyorsa orda durmamın bir manası yoktu böylece mutlu olacağım yerler buluyordum şimdi ise karşımdaki insan için de savaşmayı öğrendim kendimden çok onu düşünür oldum. Beni olgunlaştırdı hayvani hallerimden kurtuldum, kısmen iyi olsa da; Bencil olmayın sonra çevrenizde bi bakmışsınız kimse kalmamış.
Lazım olan şey. Abartmasak da en önce kendi çıkarımızı düşünmeliyiz her zaman. Yoksa en son yine biz üzülürüz, kendini düşünenler kurtarır gider sonra. Çok yakın aile üyelerimiz dışında her zaman en ön planda "ben" olmalı. Sonrasında duruma göre "sencil"leşebiliriz.
