ilgi merkezi olmak isteyenlerin ya da dünyanın çoğunlukla kendi etrafında döndüğünü sananların genelde cümleye başlarken kullandıkları kelimedir. "ben" kelimesinin kullanılma sıklığı kişinin bencilliği ile birlikte doğru orantılı artar ve aynı zamanda duygusal zeka düşüklüğünün de göstergesi olarak görülebilir.
ben , huzuru severim, yeşillik içinde yaşamayı, insanlardan uzak olmayı, sessiz sakin yaşamayı severim. denizi severim. sahilde oturup denize taş fırlatmayı, yada akşam vakti uzanıp yıldızları izlemeyi severim. ya da kepez üstüne çıkıp antalyayı tepeden izlemeyi severim. ilk yağan yağmurları çok severim mesela. o toprak kokusuyla huzur bulup, yağmur sesiyle sıcacık evimden sokağı, yolları izlemeyi severim. Ben maalesef yaşadığım apartman dairesinin aksine müstakil evleri severim bahçesi olan. bahçesinde köpek besleyebildiğim, güven içerisinde olan. yemek yapmayı severim sonrada oturup yemeyi. film izlemeyi, kitap okumayı severim. bu küçük görünen kocaman şeylerle mutlu olmayı severim işte.
