şöyle bir düşündüm de, her gün yaşadığım ve hala yaşamakta olduğum bir sürü olay var. her gün bir önceki günden daha deneyimli ve daha tetikte uyanıyorum. sevdiğim, değer verdiğim çok şey var. ailem, okulum, sigara, arkadaşlarım, çay bile lan. işte benim naçizane hayatım, buyum eksiği var fazlası yok. sayın okuyucu, sence bir insanın hayatının hiç uğruna yaşanılması, öldükten birkaç belkide bilemedin on yıl sonra unutulması çok garip değil mi? yazık değil mi?
yaşanılan onca şey, verilen emekler, edinilen deneyimler. hepsi boşu boşuna yok mu oluyor, ölünce. işte ben bunun derdindeyim arkadaş. farkında olsanız da olmasanız da buraya her gün görüşlerinizi, sevincinizi, hüznünüzü ve dolayısıyla hayatınızı yazıyorsun. ne için yazdığını bilmek önemli.
ben, buraya yazıyorum çünkü benden sonra gelenler okur. belki derler ki, geçen gün şöyle bir sözlüğe girdim. şu şu adında bir yazar vardı. adamın şöyle bir yorumu vardı, ben bu yorumdan ders çıkardım. işte bu bunu desin yeter.
benim fikirlerim başkalarının kafasında dolaştıkça ben yaşıyor olacağım.
bedenin ölümlü ama ruhun ebedi, ahirete iman bu konuda ilaçtır, eğer o zayıfsa yaşadığınız bu fani hayattan dahi lezzet alamazsınız.
bunu çok düşündüm hatta daha öteye götürdüm "2 nesil öncemi bilmeden yaşıyorum" felan gibi yani dedenin dedesini tanımıyorsun bu silsileyse dünyaya geliyorsun yaşıyorsun ve ölüyorsun senden sonrakilerde 3 aşağı 5 yukarı aynı düzende yaşıyor, 200 yıl öncesine bile hakim değilken öldükten sonra yazdıklarının okunmasından bahsediyorsun.
