annelerin evden çıkarken çocuklarına bıraktığı ateşli bir mirastır bu.
yaşım otuzu geçti halen bunların bu gizemini çözemedim. yahu yemeyin pişmesine tam 15 dakika kala bunlara bir haller olmaya başlıyor. böyle sanki ışık görmüş hamam böceği gibi apar topar giyinip evden çıkmaya çalışıyorlar. çıkarken de; '' oğlum/kızım ben çıkıyorum he, ocağı 15 dakka sonra kapatırsın tamam mı? '' diyorlar.
lan bunlar nereye gidiyor?
bunu hiç düşündünüz mü millet? analarımıza ne oluyor? nereye gidiyor diye düşünüldü mü acaba? hayır yani neden bu yemekler tam pişince kapatıp gitmiyorlar? lan yoksa yaptığı yemeğin bir boka benzemeyip düdüklüde patlayacağını mı düşünüyorlar?
yahu tüm anneler böyle lan? ben her gece cenin pozisyonda bunu düşünüyorum. mal mal sırıtmasın kimse bana. bunu okuyan kişinin de anası gitmiştir bir yerlere. hiç sordunuz mu acaba '' ana neredeydin? nereye gittin, gel otur anlat bakim bana '' dediniz mi? olum hep gidiyorlar lan. yemeği ocağa koyuyorlar fıyyyy
sonra bi bakmışık taze fasulye karıştırıyoruz. bu nedir lan?
Resmen pimi çekilmiş bombayı kucağınıza bırakan kişinin cümlesidir yemek kötü olursa ben sana ocagi 15 dk sonra kapat demedim mi yakmışsın iste yemegi azarina maruz kalınıyor.
Bu tembihten sonra sıradıyla şöyle olur: mutfaktan garip kokular gelir, koku aklıma yemeğin ocakta olduğunu getirir, voaah diye böğürerek mutfağa koşarım ve alın size suyu bitmiş ve dibi tutmuş nefis bir fasülye yemeği. Always dostlar always.
Yaklaşık 45 dakika sonra mutfağa su içmeye gidilir ve acı gerçek bir tokat gibi insanın yüzüne patlar, ocak unutulmuştur. Bir hışımla ocak söndürülür yemeği düşünmekten su içmeyi unutursun ve gerisin geri odaya gidersin susuz susuz....
evladın unutması , annelerin de teknolojiye yavaştan yavaştan adapte olması ile, ben çıkıyorum 15 dakika sonra çaldırırım seni , biliyorum sen unutursun söndürmeyi cümlesinin yerini aldığı diyalogtur.
