Koşturmaca dolu bir yaşamda, programlara bağlı bir hayatta, kendine vakit ayırmayı unutmaktır fakat kesinlikle unutulmaması gereklidir.
Önceleri liseyi bitirip üniversiteye girmek için ölüyorudum. Sonra üniversite bitsin
iş güç sahibi olayım diye öldüm bittim. Derken evleneyim çoluk çacuk yapayım diye öldüm. Sonra çocuklar büyüsün, evlenip yuvasını kursun, hayatını kurtarsın diye. Emekli olmak, gazetemi okumak, çim biçmek için öldüm bittim derken. Bugünse gerçekten ölüyorum ve neyi fark ediyorum biliyor musunuz? Ben herşeyi yapmışım tek şey dışında. Ben yaşamayı unutmuşum.
hayatın koşturmacayla geçen kısa bir maceradan ibaret olduğunu ve bu macerayı her nedense sürekli yarına erteleyerek yaşadığımız tek gün olan bugünü unuttuğumuzu anlatan söz. özdemir asaf'ın konuya ilişkin "bugün ve bugün" isimli bir şiiri bulunmaktadır:
Öyle çabuk geçiyor ki günler
Hele sen de bir bak hayatına.
Daha dün doğmuşuz sanki
Yeni okula başlamışız
Yeni sevmişiz.
Öyle çabuk geçiyor ki günler
Hele sen de bir bak hayatına
Yarın bitecek sanki her şey
Yarın ölecek gibiyiz.
Daha doymamışız yaşamasına
Günlerimiz dün bir, bugün iki
Sakın bir şey bırakma yarına
Yarın yok ki.
