ve her şey orospu bir gülüşün gamzesine hapsolarak bekleyecek. kahpeler ve dönekler anlayamayacaklar, neden yokuşlarda susadığımı.
ölüm sessizliğinden ibaret olacak sensizliğim. her şeyin hiçbir şeye dönüşmesini canım acıyarak izleyeceğim. dünyanın en berbat filmi çevrilirken, ve bu filme hayat denilirken bir yan karakter, hatta figüran olduğum için kendimden iğreneceğim.
ve ben yaşadıkça fahişeler raksedecek beynimde. onlara olan aşkım. tutkum. bağımlılığım. sıcak bir gülüşleri uğruna tanrı'dan vazgeçişim.
cehenneme ben layığım insanlık. cehenneme ben layığım. hepinizin yerine yanacak kadar günahım var benim. kumar oynamadım hiç. alkol içmedim. zina yapmadım. bu üç büyük günaha elimi dahi sürmedim. ama cehennem benim hakkım.
tanrı'ya kafa tuttum ben. tanrı'ya kafa tutup sorguladım her şeyini. tanrı'nın her şeyini, hiçbir şeye çevirdim.
vazgeçtim sonra. düşünerek. kendimi irdeleyerek vazgeçtim. önce tanrı'dan vazgeçtim. daha sonra kendimden. en sonunda o güzel kızdan. vazgeçtim işte. bir şeyleri aralayıp, aralardan geçtim. vazgeçişlerin anlık olduğunu gördüğümde ağladım.
öyle bir ağladım ki, vahiy geldi sandım. peygamber değilim. ama vahiy geldi sandım. işte o an anladım ki, delirdim ben. midemde kramplar, kalbimde acılar, dilimde vazgeçişlerin anlık oluşunun acı tadı, zihnimde, ölüm'ün her şeyi tuzla buz eden o gerçekliği.
