ben yalnızken silinir gökyüzünden yıldızlar birer birer
bir yerlerde menekşeler ölür sessizce
ardından haykırır başka insanlar diğerlerine
ben yalnızken överim yalnızlığı, sövemediğimden.
kayan her yıldız gözyaşıma aşık olur, gece bitmez de hep dans ederler.
ben yalnızken düşünürüm diğer yalnızları, belki bir avuç teselli için kanar gecem
yanarken dudaklarım, akarken gözyaşlarım
kayar tüm yıldızlar, bitiverir sonu gelmez dualar
bir avuç toprak isterim, yalnızlığımı gömerim.
ben yalnızken ölümün kesin olan varlığıyla hayallerimi süslerim
ve tükenip giderken gecelerim
tek başıma sessiz sessiz içerim.
