Her şey üst üste geliyor, koşuyorsun bazı rüyalarında. Hiçbir yere varmayan uzun yollar ve boyun kadar buğdaylar var yolunu kapatan. Ayağına batan taşlar var. Sağdan soldan başına üşüşen kargalar var. Dolan gözlerin var. Terleyen ellerin var. Üşüyen bir bedenin var. Ama sen yoksun, daha doğrusu seni 'sen' yapan ne var?
işte öyle bir an. Türkiye'de yaşamak böyle bir an. Kimse varlığını kabul edemiyor, herkes kendi borusunu öttürüyor, herkes birer karga, gözündeki gözyaşı, uzun boylu buğday olmuş herkes, soğuk esen hava olmuş, toplasan ortalama 75 sene süren bir yolun var, herkes yolunda taş olmuş. Ben de varım diyorum, öyle bir an.
