normaldir, muhabbet daima sen kapat, hayır sen, önce sen, yaa sen işine döndüğünden sevgili gerim gerim geriliyordur. sen kapat ulan ayı filan çirkinliği olmaması için konuşmamak daha sağlıklıdır. lan az özlesin insan ya, daha 5 dakika önce yanından ayrılıp hemen telefona koşanı gördüm, sonra ya heyecan bitti sanki? biter tabi ya.
sevmek zorunda olmayan sevgilidir. her insan günde dört saat telefonda konusmayi sevmeyebilir hakli olarak. ayrica da yadirgayan insanlari anlayamadigim durumdur.
ses ile olan iletişim insanın kendisini doğru aktarabileceği aktaramadığı zaman saniyeler içinde düzeltebileceği sağlam bir iletişim yöntemi olduğu için birbirini gerçekten tanımak isteyenler mesaj yerine bunu denemeli derim.
benimdir o. oldum olası telefon konuşmalarını hiç sevmemişimdir çünkü gereksiz kasıntı geliyor bana. ya yüzyüze konuşalım ya da mesajlaşalım arası beni kasıyor. kızı sevmediğimden değil yani hemen damga vurmayın.
kavga sebebidir. telefon bokunda ne ses tonu ne de mimikler tam anlaşılıyor, sevgili trip mi yapar, canı mı sıkkın bir türlü anlamazsın. sonunda da vay efendim bu yüzden kavga mı edilir şeklindeki vızzıklamalar.
Öncesinde, '' acaba kötü bir haber aldı da onun münazarasını mı yapıyor '' diye düşündürtür, daha sonrasında '' hacı kesin boynuzlanıyorsun'' triplerine sokar insanı.
