hakan bıçakçı ' nın 15' i bir yaz gecesi kabusu kitabındaki hikayelerden olmak üzere içerisinde 27 hikaye barındıran kitabı. kitaptaki anormallik insanın hoşuna gidiyor ama hep de rüya olmaz ki. yazarın içindeki psikopatlığı başka alanlara yönlendirmesi lazım.
Çocukluğumun en havalı cümlesidir. Arkadaslar arası maç yaparken bu cümleyi kurar ve kendimi dünyanın en havalı insanı gibi hissederdim. Ne özledik be..
galiba hayatımı güzelce özetleyen cümle. intikam almak için sabırsızlanan -hatta kuduran- kişi cümlesi. insana yaşama gücü veren de bir cümle aynı zamanda.
"mahalle futbol maçlarında gösteriş meraklısı ve bir kulüp altyapısında oynayan bir çocuk"
aha o bendim işte, bu cumleyi de 2 şartta kurardim.
1-sevdigim kiz ip atlamak icin disari ciktigi zaman, ki harbiden 3 vs 1 e kadar rahat rahat oynayabiliyordum ama hiç iplemedi
2-tum takim arkadaslarimi dovup kahpe bizansta kendini kapiya baglayan sümer Tilmaç moduna girdigim zaman.
bi tane basket topu bulundururdum kenarda, tekme tokat da atmiyordum amk basket topuyla headshot atip çocuğu feryat figan evine gonderiyordum, ne allahsizmisim amk.
5 e 1 mac yaptigim zamanlar olurdu, tek basima kaleye kapanir yersem sinirden kudurur yemeyip de şansıma kurtarirsam direkt kaleden kaleye abanirdim, rakip kaleci nasa roketi gibi kendisine gelen kames topun acısını yasamamak icin kaleyi bos birakirdi boyle boyle kapisirdik bi 5 10 dk, sonra sikerim boyle topu da oyununu da der otururduk amk.
