çocuk tam yemekte kalan tabağı alıp mutfağa götürecekken...
- oğlum tabakları al da hadi götürüver mutfağa..
* anne bende zaten onu yapcaktım.
- atma hadi oğlum atma.. ben söylemesem aklının ucundan bile geçmez.
* sen öyle diyosan öyledir anne.. anamsın büyüğümsün..
- görünen köy kılavuz istemez oğlum.. yapıcan böyle şeyleri. ilerde evlenicen çoluk çocuk sahibi olucan.. sonra biz senii... sonra deden ne derdi hem... işte bunları düşüncen.. bak geçenlerde ayten teyzenin çocuğu ne yapmış bili..
çocuk o anki sinirle tabağı yere fırlatır.. baba yetişir hemen..
- mına kodum çocuuu seni..
* baba valla çok sinirlenmiştim..
- ulan bi elin çocukları gibi uslu duramadın.. ne istiyon olum sen bizden ne istiyon..
* baba yanlış anladın..
- yatağıbozuk bide babasına karşı geliyo.. senin ben..
aman beyy dur etmee..
* bırak hanım zıvanadan çıktı bu iyice.. adam akıllı dayak yemeden akıllanmaz bırak..
Patronların veya şef, müdür vs. takımının çok kullandığı sözdür. Ama sözü duyan da söyleyene karşı saygı bırakmaz, fayda dan çok zararı vardır. Yapıcı eleştiri böyle olmamalıdır, "teşekkürler çaba sarfetmişin ama bazı noktalarda düzeltmeler yapsak mükemmele daha çok yaklaşabiliriz" şeklinde bir düzeltme inanılmaz motive edicidir. Ben böyle uyguluyorum çalışanlarıma. Sonra eşek gibi çalışıyorlar hem de keyifle.
Bir ikazın ardından konunun düzeltilmesinden sonra söylenen saçma sözdür. Bir de bir milyon kere söylenmesine rağmen değişmeyen adamlar var düşman başına.
