Halil: Resminle benim aramdaki bir durum, seni ilgilendirmez. Ben senin resmine âşığım.
Meral: iyi ama âşık olduğun resim benim resmim. işte ben de buradayım, söyleyeceklerini dinlemeye geldim.
Halil: Resmin sen değilsin ki. Resmin benim dünyama ait bir şey. Ben seni değil resmini tanıyorum. Belki sen benim bütün güzel düşüncelerimi yıkarsın.
Meral: Bu davranışların bir korkudan ileri geliyor.
Halil: Evet. Bu korku sevdiğim bir şeye ebediyen sahip olmak için çekilen bir korku. Ben senin resmine değil de, sana âşık olsaydım ne olacaktı? Belki bir kere bile bakmayacaktın yüzüme. Belki de alay edecektin sevgimle. Halbuki resmin bana dostça bakıyor. Ve ebediyen bakacak.
Ah be o kadar anlıyorum ki Halili. Ne hissettiğini hiç anlamamak isterdim..
Sevmek Zamanı filminde Boyacı Halil rolündeki Müşfik Kenter'in ve zengin kızı Meral rolündeki Sema Özcan'ın aralarında geçen repliktir. Filmin konusu ayrı, çekim teknikleri ve büyüleyici sekansları ayrı güzeldir. Yılmaz Güney'in Umut filmi ile beraber kusursuzluğu tartışılmazdır.
insan bu sözü duyunca, sevmenin ne kadar kolay olduğuna iman ediyor. bir resmi bile sevebiliyor insanoğlu.
nazarımda sevmelerin en kolayı böylesi. kendi yarattığın bir kusursuzluğu sevmek çok kolay. uzaktan uzaktan, ne şiş yansın ne kebap. korkaklık değil de ne?
zor olan, birlikteyken sevebilmek. bütün acziyetlerini göre göre sevebilmek. kusurlarıyla sevebilmek. değişmesini, büyümesini, başka birşeye evrilmesini izlerken de sevebilmek. zor olan bu.
gunumuz erkeklerinin çoğunun kapıldığı durum. daha doğrusu bizim bir suçumuz yok, kadin milleti suçlu.
ulan kizi fotoda görüyorsun mavi iri gozler, müthiş bir gülümseme, fit bir vücut falan filan, bulusmaya gelen kiz ise kibariye'nin cakmasi amk. gercek kibariye olsa hazir efkarlanmisken 2 arabesk söyletirdik de bulusmanin bi anlami olurdu. kibariye'nin bile cakmasi yani gelen o derece bir şey.
her gün adobe'un sahibi yataginda ters dönüyor bu kadınlar yüzünden.
