harika bir iclal aydın şiiridir.. çok güzel seslendirir..
sana uzak kentlerden birinde
zamanın bi yerinde
seni ve senli günleri anımsattı akşam güneşi
onca zamanın üstünde eskimeyen bi düşüncesin şimdi
insan hergün anımsar mı aynı gözleri
seni seviyordum ve senin haberin yoktu
saçlarını izliyordum uzaktan
kulağının arkasına düşüşü ve burnun
herkesten başkaydı işte
güldüğün zaman yukarıya bakardın
yukarı kalkan başın ve gülen gözlerin vardı
ne güzeldiler
sen bilmiyordun ben seni seviyordum
kalbime sığmıyordu aklımdan geçenler
duvarlara,vitrin camlarına,kaldırımlara çarpıyordu
geri dönüyordu çoğalarak
senin sesini duyduğum masalarda erteliyordum herşeyi
herşeyi erteleyişim oluyordun
kalp ağrısı oluyordun
birlikte soluduğumuz sokak isimleri oluyordun
mevsimler değişiyor ve büyüyorduk
dönemeçler geçiyor
köprüler göze alıyor ve bazen
tekin olmayan suların üzerinden atlıyorduk, cesurduk
ufuk çizgisi maviydi
gün batımı hep turuncu
ve kırmızıydı bütün karanfiller
ben seni seviyordum
sen bilmiyordun
sevinçlerim oluyordun arasıra
sen hiç bilmiyordun
sonra herhangi biri oldun
bütün sevinçlerim bittikten sonra
yağmurlar yağdı serin haziran akşamları
derken bigün uzaktan gördüm seni
saçların bana inat
başın herşeye meydan okuyarak işte yine aynı
kalbimi acıttın
her zamanki gibi
değiştik sanıyordum
ve sen yine bilmiyordun
şimdi bunları anlatsa sana birileri
kimbilir
ya da boşver bilme en iyisi...
