sevdiğinden az önce ayarı yemiş kalbi kırık zat-ı muhteremin kullanması muhtemel bir kendini kandırma sözü.
-Bir daha beni arama selami!
- Çok ta tın kızım, ben seni hiç sevmedim ki.*
Bir diğer kullanım alanı için, evlenme vaadi ile kandırılıp ırzına geçilen miladı çok eskilerde kalmış kız türlerine son darbe maksadında ki söz öbeğidir.
- öYLE MESUDUM Ki HAYDAR!.nikahımızı hemen yapalım....
- muhahaha! DE GET kızım!, ben seni hiç sevmedim ki!.. *
bir de ibrahim sadri'nin adam gibi şiirinde geçiyor.
"ben seni hiç sevmedim ki, ben sevdim mi adam gibi severim ulan"*
bunu diyen kişiye öncelikle erkekseniz, horspu hanımsanız inbe demek farzdır. sonra artık ağlar mısınız, tekme tokat girişir misiniz, siz bilirsiniz...
Ben seni hic sevmedim ki
yorgun aksamlarda soyledigimiz sarkilari sevdim
bir cicege gulmeni bir gule benzemeni sevdim
bir de yildizlari sevdim
eylul aksamlarinda gelip gozlerinde durdular
Ben seni hic sevmedim ki
beni yola kodugunda ayrilmayi sevdim
kursunlari sevdim beni vurdugunda
aglamayi sevdim beni unuttugunda
aglamayi sevdim yanliz oldugumu anladigimda
ayakta kalmami sevdim
yikilmami sevdim seni her hatirladigimda
ekmegi sever gibi sevdim sensizligi
su gibi ozledim temmuz gunesinde sesini
ikindide yagmur gibi
geceleyin ruzgar gibi sevdim seni sevdigimi
Ben seni hic sevmedim ki
kuslara sarkilar ogretmeni sevdim
menekseyle konusmani
nisana hatirlatmani
baharin adinda yanlizlik olmadigini
dustugum zaman kanayan yanlarimi
ve tuhafligimi usudugum zaman
sakiz satan cocuklari yeni cikan sarkilari
her kaybettiginde kazanan yanlarini sevdim
denize dusmus gul gibi dustum atese
ben yangini sevdim
ben yandigim zaman boyle iste
Ben seni hic sevmedim ki
bir gece ceylan indi dagdan kalbine
bir gece siir gibi kibrit alevinde
alemin ortasinda kimsesizligin sesinde
bugusunda sabahin
acimasizliginda ahin
aglayan yuzunde isanin
ferahlatan gucuyle duanin
korkutan yaniyle narin
gulun ustune
tutundugum umudun ustune
korkunun ustune
senin ustune
hepsinin ustune
ben seni hic sevmedim ki
gittigin zaman
gitmeni sevdim
evreni sevdim geldigin zaman
kalmani sevdim
urkuyordum sana sana alismaktan
yinede sevdim gulumsemeyi
mendilimi sallarken seni goturen trenin arkasindan
kirlara ilk kar dustugu zaman
olumun en guzel oldugunu sevdim
seni icimde oldurdugum zaman
her kaybettigimde kazanan yanlarini sevdim
denize dusmus gul gibi dustum atese
ben yangini sevdim
yandigim zaman boyle iste
ben seni hic sevmedim ki
ben sevdim mi adam gibi severim.
bir gece yarısı, soğuğun ortasında denk gelirse bu şiir, dikkatlice dinleyin. uzaklardakileri getirir akıla.
amanın nasılda bi yalandır bu boyle.
yok efendim ben seni hiç sevmedim. amanın hersey bir yalandı.
bırakalım bole işleri.
sevdin tabi. terk edilince ben senı hiç sevmedim ki oluyor.
öyle bi dünya yok. **
yanmayı sevenlerin baş ucu şiiri. ibrahim sadri'nin büyülü sesinden dinlemek alıp götürür adamı. fark edersin aslında sevdiğini sandığın insanı değil de acı çekmeyi sevdiğini. denize düşen gülle kanka olursun, acıtmaz canını ayrılıklar. beklemeyi sevdiğini anlarsın. gecenin sessizliğinde, sözlükle, kendinle başbaşa itiraf edersin ya da kandırırsın kendini bilinmez. yanında olmasını değil gülmeyi sevmek, neden ağladığını unutup göz yaşına aşık olmak. ve tokat gibi suratına çarparsın o lafı: ben seni hiç sevmedim ki! ben sevdim mi adam gibi severim!!!
