Ben
senden önce ölmek isterim.
Gidenin arkasından gelen
gideni bulacak mi zannediyorsun?
Ben zannetmiyorum bunu.
iyisi mi,
beni yaktırırsın,
odanda ocağın
üstüne korsun
içinde bir kavanozun.
Kavanoz camdan olsun,
şeffaf,
beyaz camdan olsun
ki içinde beni görebilesin
Fedakârlığımı anlıyorsun :
vazgeçtim toprak olmaktan,
vazgeçtim çiçek olmaktan
senin yanında kalabilmek için.
Ve toz oluyorum
yaşıyorum yanında senin.
Sonra, sende ölünce
kavanozuma gelirsin.
Ve orada beraber yaşarız
külümün içinde külün
ta ki bir savruk gelin
yahut vefasız bir torun
bizi ordan atana kadar...
Ama
biz
o zamana kadar
o kadar karışacağız ki birbirimize,
atıldığımız çöplükte bile
zerrelerimiz
yan yana düşecek.
Toprağa beraber dalacağız.
Ve bir gün yabani bir çiçek
bu toprak parçasından nemlenip filizlenirse
sapında muhakkak iki çiçek açacak :
biri
sen
biri de
ben.
Ben
daha olumlu düşünüyorum
Ben daha bir çocuk doğuracağım
Hayat taşıyor içimden.
Kaynıyor kanım.
Yaşayacağım, ama çok, pek çok,
ama sen de beraber.
Ama ölüm de korkutmuyor beni.
Yalnız pek sevimsiz buluyorum
bizim cenaze şeklini.
Ben ölünceye kadar da
Bu düzelir herhalde.
Hapisten çıkmak ihtimalin var mı bugünlerde?
içimden bir şey :
belki diyor.
"fedakârlığımı anlıyorsun;
vazgeçtim toprak olmaktan,
vazgeçtim çiçek olmaktan
senin yanında kalabilmek için.
ve toz oluyorum,
yaşıyorum yanında senin."
NAZAN BEKiROĞLUNUN LA SOZSUZLUK HECESi KiTABINDA HZ ADEM'iN BÖYLE BiR DUASI VAR HZ HAVVA iÇiN "BEN SENDEN ÖNCE ÖLEYiM Ki SEN ÖLÜMDEN KORKMA, SEN BENDEN ÖNCE ÖL Ki BENiM ÖLÜMÜME ÜZÜLME" YÜRÜ BE AŞKA BAK ADAMIM NASILDA KIYAMIYOR.
Ben
senden önce ölmek isterim.
Gidenin arkasından gelen
gideni bulacak mı zannediyorsun?
Ben zannetmiyorum bunu.
iyisi mi, beni yaktırırsın,
odanda ocağın üstüne korsun
içinde bir kavanozun.
Kavanoz camdan olsun,
şeffaf, beyaz camdan olsun
ki içinde beni görebilesin...
Fedakârlığımı anlıyorsun :
vazgeçtim toprak olmaktan,
vazgeçtim çiçek olmaktan
senin yanında kalabilmek için.
Ve toz oluyorum
yaşıyorum yanında senin.
Sonra, sen de ölünce
kavanozuma gelirsin.
Ve orda beraber yaşarız
külümün içinde külün,
ta ki bir savruk gelin
yahut vefasız bir torun
bizi ordan atana kadar...
Ama biz
o zamana kadar
o kadar
karışacağız
ki birbirimize,
atıldığımız çöplükte bile zerrelerimiz
yan yana düşecek.
Toprağa beraber dalacağız.
Ve bir gün yabani bir çiçek
bu toprak parçasından nemlenip filizlenirse
sapında muhakkak
iki çiçek açacak :
biri sen
biri de ben.
Ben
daha ölümü düşünmüyorum.
Ben daha bir çocuk doğuracağım.
Hayat taşıyor içimden.
Kaynıyor kanım.
Yaşayacağım, ama çok, pek çok,
ama sen de beraber.
Ama ölüm de korkutmuyor beni.
Yalnız pek sevimsiz buluyorum
bizim cenaze şeklini.
Ben ölünceye kadar da
bu düzelir herhalde.
Hapisten çıkmak ihtimalin var mı bu günlerde?
içimden bir şey :
belki diyor.
Nazım Hikmet Ran
“Sonra sen de ölünce kavanozuma gelirsin.
Ve orada beraber yaşarız, külümün içinde külün,
ta ki bir savruk gelin, yahut vefasız bir torun
bizi ordan atana kadar…
Ama biz, o zamana kadar o kadar karışacağız
ki birbirimize,
atıldığımız çöplükte bile zerrelerimiz yan yana düşecek…”
bencilliktir. kişi sevdiği insanın ölümü ile tanışmak istemediğinden kendisi bu acıyı tadacağına, başkalarının tatmasını istediğini dile getirmiştir. *
nazım hikmet'in içinde bir çok duyguyu harmanlamayı başarmış etkileyici şiirlerinden bir diğeridir.
ölümün öldüremediği bir aşkı anlatır yer yer. özlem en şiddetli hissedilen imgedir. bir olabilmeyi anlatır sevdiğiyle. toz olup da sevdiğinin yanında kalabilme isteğini..yeri gelir umudu anlatır, geleceğin taşıdığı güzel ihtimalleri. dışarıda hayatın alacağı şekilleri, dünyayı..
ama en çok hasreti anlatır, ülkesinden, sevdiğinden uzak düşmüş bir şair duyarlılığı ile..
"vazgeçtim toprak olmaktan,
vazgeçtim çiçek olmaktan
senin yanında kalabilmek için.
Ve toz oluyorum
yaşıyorum yanında senin.."
