okumaya, dinlemeye doyamadığım şiirdir. beni ağlatan şiirdir. az önce bir arkadaşımın paylaşımıyla beni darmadağın eden şiirdir.
"Sonra, sen de ölünce
kavanozuma gelirsin.
Ve orda beraber yaşarız
külümün içinde külün..."
ahh nazım sen bile bu güzel dizeleri yazdığın kadını aldattıysan bizi kim inandırabilir ki aşkın ebediyetine...
ben senden önce ölmek isterim. çünkü bilirim dayanamam. düşündükçe bile göğsümü darlayan bu acı bana kafayı yedirtir bilirim. hayatımda olmasanda yaşamalısın bilirim.
Hayatımı anlamlı kılan şiirlerden bir tanesi. Şiir defterimin ilk sayfasında yer almakta. Her okuduğumda içim bir hoş olur hatta geçen gün ezberlemiş olduğumu fark ettim, ne mutlu bana.
Şiir, hapisteki Nazım'ın yazması ve Piraye'nin tamamlamasıyla oluşmuştur.
"ben
daha ölümü düşünmüyorum.
ben daha bir çocuk doğuracağım.
hayat taşıyor içimden.
kaynıyor kanım.
yaşayacağım, ama çok, pek çok,
ama sen de beraber.
ama ölüm de korkutmuyor beni.
yalnız pek sevimsiz buluyorum
bizim cenaze şeklini.
ben ölünceye kadar da
bu düzelir herhalde.
hapisten çıkmak ihtimalin var mı bu günlerde?
içimden bir şey :
belki diyor."
Kısmı Piraye'ye aittir. Bu şiirle birlikte Nazım Hikmet'e karşı hayranlık duymaya başlamıştım aşklarını imrenmiştim fakat Nazım'ın hayatını biraz inceleyince işlerin hiç de öyle olmadığını gördüm. Neyse. Şiir güzel. Çok güzel.
bencillik büyük bencillik düşünmesi bile. seviyosan niye üzülmesini istiyosun de mi? ama insan asıl sevdiğini üzmek ister seviyo mu diye öğrenebilmek için. babamı kaybettim, seni kaybetmeye dayanamam senden önce öleyim mümkünse...
büyük ikilemdir bu sözü söylemek, özellikle konu sevdiğin ile geçen bir muhabbette açılırsa..
senden önce ölsem, iyidir hoştur. seni kaybetme duygusunu yaşamam.
ama sen benden önce gidersen yıkılırım, ayakta duramam..
--spoiler--
sevdiklerin açısından düşününce bencillik oluyor be oğlum.
bırak gitsin, ama o acıyı yaşatma yeter ki. sen dayanırsın nasıl olsa..
nasıl olsa gün gelir kavuşursun, hem her gün dua okur; ruhuna dokunursun.
bırak gitsin be oğlum. sen zaten onu kalbinde her gün tekrar doğdurursun..
--spoiler--
okudukça farklı hisleri yaşatan farklı hisler dolu olan güzellikler bütünü. sevmek hani o ucu bucağı olmayan bir sonu olmayan o sevgiyi anlatıyor her kelimesi. ölümden sonra bile bir olmayı beraber olmayı öyle bir sevmeyi söylüyor.
bazen belki bencilce görünüyor bu sevgi sevdiğinden önce ölmek ama sevgi biraz da bencillik değil midir sevdiğinizin sizin olmasını sadece sizin olmasını istemez misiniz, bencillik ama güzel bir bencillik.
Ben
senden önce ölmek isterim.
Gidenin arkasından gelen
gideni bulacak mı zannediyorsun?
Ben zannetmiyorum bunu.
iyisi mi, beni yaktırırsın,
odanda ocağın üstüne korsun
içinde bir kavanozun.
Kavanoz camdan olsun,
şeffaf, beyaz camdan olsun
ki içinde beni görebilesin...
Fedakârlığımı anlıyorsun :
vazgeçtim toprak olmaktan,
vazgeçtim çiçek olmaktan
senin yanında kalabilmek için.
Ve toz oluyorum
yaşıyorum yanında senin.
Sonra, sen de ölünce
kavanozuma gelirsin.
Ve orda beraber yaşarız
külümün içinde külün,
ta ki bir savruk gelin
yahut vefasız bir torun
bizi ordan atana kadar...
Ama biz
o zamana kadar
o kadar
karışacağız
ki birbirimize,
atıldığımız çöplükte bile zerrelerimiz
yan yana düşecek.
Toprağa beraber dalacağız.
Ve bir gün yabani bir çiçek
bu toprak parçasından nemlenip filizlenirse
sapında muhakkak
iki çiçek açacak :
biri sen
biri de ben.
Ben
daha ölümü düşünmüyorum.
Ben daha bir çocuk doğuracağım.
Hayat taşıyor içimden.
Kaynıyor kanım.
Yaşayacağım, ama çok, pek çok,
ama sen de beraber.
Ama ölüm de korkutmuyor beni.
Yalnız pek sevimsiz buluyorum
bizim cenaze şeklini.
Ben ölünceye kadar da
bu düzelir herhalde.
Hapisten çıkmak ihtimalin var mı bu günlerde?
içimden bir şey :
belki diyor.
Nazım Hikmet Ran
Nazım Hikmet ran'ın 1945 yılında yazdığı muhteşem şiir.
yan yana düşecek.
Toprağa beraber dalacağız.
Ve bir gün yabani bir çiçek
bu toprak parçasından nemlenip filizlenirse
sapında muhakkak
iki çiçek açacak :
biri sen
biri de ben.
Ben
daha ölümü düşünmüyorum.
Ben daha bir çocuk doğuracağım.
Hayat taşıyor içimden.
Kaynıyor kanım.
Yaşayacağım, ama çok, pek çok,
ama sen de beraber.
Ama ölüm de korkutmuyor beni.
Yalnız pek sevimsiz buluyorum
bizim cenaze şeklini.
Ben ölünceye kadar da
bu düzelir herhalde.
Hapisten çıkmak ihtimalin var mı bu günlerde?
içimden bir şey :
belki diyor.
"fedakârlığımı anlıyorsun;
vazgeçtim toprak olmaktan,
vazgeçtim çiçek olmaktan
senin yanında kalabilmek için.
ve toz oluyorum,
yaşıyorum yanında senin."
“Sonra sen de ölünce kavanozuma gelirsin.
Ve orada beraber yaşarız, külümün içinde külün,
ta ki bir savruk gelin, yahut vefasız bir torun
bizi ordan atana kadar…
Ama biz, o zamana kadar o kadar karışacağız
ki birbirimize,
atıldığımız çöplükte bile zerrelerimiz yan yana düşecek…”
