Üniversitedeyim. Devlet yurdunda kalıyorum ilk senemde.Sevgilim vardı bir tane. Gece telefonda çok fena kavga ettik. Kendime yediremedim. Telefon yetmedi tabi. Gecenin saat 4'ü. Çağırdım onu yurdun önüne, çok acil gel, konuşmamız gerek diye. Yakın bi arkadaşla yatak çarşaflarını birbirine bağladık. Aralara düğümler attım. inerken tutunayım diye. Hani babam rambo ya benim. Ellerime bebe pudrası sürdüm. Balkon ile yer mesafesi 8 metre kadar. Yani aşağıdan bayağı yakın görünüyor. Çarşafları balkon demirine bağladım. Hatırladığım son şey, sabah ezanının sesi... Ayağımı çarşafa doladım ve sallana sallana son hız aşağı inerken, yaklaştım sanırım deyip kendimi bıraktım. Küüüt diye bir ses. Sanırım öldüm.. Ezan sesini de duyunca, aha dedim selam verilecek şimdi. Ama yok ölmemişim. Yerde nefessiz bayağı bir debelendim.sırf üstü düşmüşüm. Sevgilim beni havada uçarken görmüş olacak ki, koşarak geldi. Beni kaldırdı. Bir arkadaşın evine gittik taksi ile. Hava aydınlanınca ssk hastanesine gittik. Film falan çekildi. Yumuşak doku travması var dendi. O zamanlar final zamanlarıydı. ilk günler çok üstünde durmadım. Tam 18 gün katlanılmaz acılar çektim. Eve vardığımda annem ayağımı görünce şok oldu. Zira, sonrasında öğrendiğimiz üzere, sol ayak topuğumda okkalı bir kırık mevcutmuş. Ve ben o kırıkla hergün okula seke seke gittim geldim be sözlük. Kırığın bir kısmı kaynamış.. Sonuç : 1 ay boyunca ayaktan dize kadar eşşek ölüsü ağırlğında yazın sıcağında alçı ile durmak zorunda kaldım. Aileme de oldukça saçma bir yalan söyledim.
kapımızın önünde bi kurs vardı istediğimiz zaman kalabiliyoduk. aileme kapıdaki kurstayım diye evden çıkıp gece iki kız arkadaşımın evinde kalmıştım. bir kat aşağı inip kursta olmadığımı görseler şu an burada yazmıyor olabilirdim. harbi iyi cesaret etmişim.
edit: aklıma geldi bak bir keresinde bakkala gidiyorum diye çıkıp evden kaçmıştım sonra düşündüm gidecek bi yerim yoktu minibüsle 15 dakka uzaklıktaki dedeme gidip durumu anlattım tamam bizde kal demişti. 3 gün namaz kıldırıp kuran okutmuştu anneannemde halıları yıkatmıştı. sonra babam aldı tabi. hala yaşıyorum.
babama ilk sevgilimi itiraf etmem.
deli cesareti gelmiş olsa gerek. kahve yapıp götürmüş oturmuştum karşısına, 'baba erkek arkadaşım var desem ne dersin?' diye soruşumu hiç unutmam.
babamın yüzüme bile bakmadan 'biliyorum derim' deyip lafı oturtuşunu da...
-bankamatik sırasında bir arkadaşla halay çekmek
-lys çıkışı iki arkadaş ve bir babayla halay çekmek
-yurtta 5 arkadaşla halay çekmek
-metro durağında bir arkadaşla halay çekmek
-yürüyen merdivende bir arkadaş ve bir ablayla halay çekmek
-bahariye caddesinde gece 4 arkadaşla halay çekmek
- otobüste iki arkadaşla halay çekmek.
