Ben de aynı o durumdayım. Eskiden daha çok canımı sıkardı bu durum ama şu an pek de umrumda değil, kanıksamışım bir kere. insanlardan genellikle kaçasın gelir yani ne bileyim ben kendimleyken aslında daha huzurluyum. Ama belki de hayalini kurduğum, ve kaybettiğim o insan, evet belki o yanımda olsa, konuşsak yine, evet ben onla daha huzurlu olurdum.
Aslında kimsenin mutlu olmadığını gözden kaçıran insandır. Ölümün olduğu bir hayatta kim tam anlamıyla mutlu olabilir ki? Tabii ki hiç kimse. Bu yüzden yapılması en olağan şey mutlu gibi görünmeye çalışmaktır. Bu konuda ünlü düşünür dale carnegie'nin bir sözüyle örnek vermek istiyorum. "Mutlu değilsen bile mutlu gibi görün, bu beraberinde yüzüne gerçek bir gülümseme getirebilir."
