muhtar olmak istemeyen süreyya eryaşar ın zamanında varlık dergisinde yayınlanmış şiiri.
ayrıca şunu da belirtmek isterim ki sözlük formatının yine ezberimde olan seksen altıncı maddesi gereği direkt şiirin ismiyle açtığım bu başlığa tanım yapma zorunluluğum yoktur. tamamen gönlümden koptu da yaptım.
oturtacak nerem var konukları
şehre inecek hani param
balım peteğim yok yedirecek
fukara adamım ben aslanım
muhtar olamam
utanmak işime gelmez combam
yüz mü kalır dosta düşmana bakacak
çiftime çubuğuma kim bakar yalnızım
bilmişliğim yok ilmühaber yazacak
yok dede yok ben mührü alamam
sağ ol dayı öyle şeyde gözüm yok
dilemiş beğenmişin sözüm yok
bende varlık öte yandan karı yok
sürünür giderim böyle zararı yok
yazan yazmış bozarı yok
koru kesilmiş köprü yıkılmış kardaş
yollar bozuk dilerim ama
zengin olayım derken sefil olamam
emmim, koçum, hısımım, tosunum
vezir olayım derken rezil olamam
kusura kalma muhtar olamam.
