anne baba dışında kimseyi sevmemek en mantıklısıdır fakat bir zaman karşına çıkan bir insan bütün bu düşüncelerini saniyelerle hafızandan söküp atabiliyor. onun için en önemlisi büyük konuşmamak gerekir. her insan, mutlaka birini sevecektir. sevmeyen insan hala bulunamamıştır dünya üzerinde.
bencildir ve aslında en çok kendisini sever. hayatta en çok sevdiği kişi de kendisi olduğundan başkasına verecek sevgisi kalmaz. bunu artistlik olsun, karizma olsun diye yapmaz, bilakis çoğu zaman kimseyi sevemediği, kimseye bağlanamadığı için üzülür. ancak çevresinde onu anlayan biri yoktur genellikle. bu gurur duyulacak bir şey kesinlikle değildir, bencillik temelli bir hastalık gibidir, fakat kişinin çoğu zaman kendi elinde olmayan bir şeydir. bencillik kontrolü zor bir duygudur ve bir yanınız yanlış olduğunu söylese bile içinizdeki o kötü yan hiçbir zaman susmaz ve siz de hep yalnız kalırsınız.
