insanları olduğu gibi kabul etmekten, onlara saygı göstermeyi unutmamaktan asla vazgeçmemiş bir insanın ruhunun üzerine çöken yükü kaldıramadığında dile getirdiğidir. tafralara rağmen sevmeye devam edip de karşılık göremeyen kırgın yürekten dökülendir.
zamanında çok emek vermiş, çok sevmiş, ancak hepsinin boşa gittiğini, şu an elinde kocaman bir hiçle kalmış insan söylemi de olabilir. kimseyi sevememesinin sebebi korkması da olabilir. ilişkinin başındaki heyecanın, rakı kadehinin sonunda bir dostun omuzunda yanaklarının gözyaşlarıyla ıslanmasına bırakacağını bilerek kimseyi sevememek de olabilir. unutulmayanlar da varken yürekte, başka kollarda olmayı da istemiyorsa kimseyi sevemiyorum der.
