bilmiyorum. lanet olsun, biliyorum, fazla bilgi var, çok fazla. lanet olsun, biliyorum! şunu da biliyorum; cehalet mutluluktu... belki uzak, bir o kadar da zavallı. ben mizantropum! bu dünyanın üzerindeki her bir bireyin aşağılık var oluşundan tiksiniyorum, cehaletten, dinlerden. aslında aşağılayıcı olmasa da başlangıçta, ilkellikten de nefret ediyorum şimdi. çoğunluğa karşı durduğum için gururluyum, mutluyum. eksik bir şeyler var gibi geliyor, ben onların değerli olanlara hakaret gibi yaşamalarına karşıyım, yaşamalarına da karşıyım, cehennemdeler benim için, cehennemdeyim ben de. ve yetmez bu kadarı! onları tasarımlarımda, cehennemlerimde acılara, aşağılanmalara, görmek istediğim yere sürgün etmeliyim. pislik içindeki varlıkları, o mide bulandıran kusurları, kabullenişleri... lanet olsun delirmek üzereyim, belki de delirmişimdir! görmüştüm niceleri var; zavallılıkları, gözlerim pisliğe baktığında gözlerime hakaretmişçesine sergileniyordu onlar tarafından. ah ne yazık, dünyanın kaynaklarının böyle ziyanlara kurban verilmesi, doğanın böylesine rezalet bir hastalığa yenik düşmesi çok üzücü!.. insanın filogenetik olarak hayvan olması bile hayvanlara hakaretken, nasıl olur da gebermessiniz, nasıl olur da kibirlenirsiniz, kendi pisliğinde yüzmeye evrilmiş güruh! çok savaştım, evrildim. ben hümanistim! ben kadınların şiddet görmesinden nefret ediyorum. bilimin mücadelecileri, ışık taşıyıcıları... ey onlara el kaldıran sefiller, ben sikerim o elin sahibini! hetero ve ya homo ne fark eder demek istiyorum! adaletsizlikten, gelir farklarından, cahil insandan, boş beyinlerden... ben imkansızlıklar içindeyken onun lükse boğulmasını kıskanıyorum, evet! kendim gibi hissedenleri kolluyorum, bu gücüm yettiği içindir, taraflaşma çabam yoktur... etiketsizliklere inanıyorum! birey olsun zavallı insanlar; müslüman, türk, ateist, filantropist, apolitik... kulağıma çalındı bu gürültüler zamanında. bağırıp, seslerini bastırdım. korku saldım, ben hiçtim ve her şeydim çünkü. kendimdim sadece, olmak istediğim gibi olmaktı derdim. insanlar bireyken değersizdi bu dünyada; kimse umursamazdı yanlız manik depresif sarışın adamı öyle bir etiket olamazdı çünkü olamazda... değersizdi insanlar yada ihmal edilecek kadar az değerli oldukları için ürediler ve birleşip birşeyler kanıtlamaya çalışıyorlar, anlamadıklarının farkında olmadan anlatmaya çalışıyorlar. etiketlerle birin parçaları oluyorlar, yazık! ben birim, kendimle mutlu da değilim, özgür de ama güçlüyüm yeterince...
