cümle kurabilmek için ek kelimelere ihtiyacı olan insandır. mesela ben, bence, bana, benden, beni.. şeklinde kullanabilir. bu kişiler aynı zamanda girdikleri cümlenin içinden çıkmakta da zorlanırlar. amaçları bir konuya değinmek iken bir anda kendi içlerine yolculuk yaparlar. "hani, yani, şey" kelimeleri de boldur ceplerinde. anlatan o kadar zorlanıp düzeltmeye çalışırken dinleyen için çok zordur, tahammül sıkıntısı olur.
psikolojide bir taktiktir. biri bir hata yaptıysa onu suçlamak yerine 'böyle olunca ben de kötü hissediyorum. böhühhü' dersiniz. karşı taraf farkında olmadan hatasını anlar, köpek olur. *
arkadaşının anlatığı her olaya benzer mutlaka bi olay yaşamıştır. gıcık eder insanı, daha lafını bitirmeden, vay efendim bi keresinde de bende böyle birşey yaşamıştım diye girerler konuya. hiç sevilmez bu tip insanlar.
Hep dikkatleri kendi üzerlerine çekmek isteyen bencil insanlardır.Her konuda araya girerler ve ben öyleyim ben böyleyim diye kendilerinden bahsederler.Onlar bunu yaptıkça zevk alırlar ama etraftakiler sıkılmışlardır.
