herşeyi umursayan bir bünyeye sahip bir şahıs olarak ''şu yalanı ben de becerebilsem'' diyip sonra da samimi bulmayarak hatta ileri giderek acıdığım insani hallerden biridir dünya umurumda değil tavrı.
burda ve gerçek hayatımda rastladığım bu insanların ''beni farkedin'', ''ben aslında çok yalnızım'', ''geceleri yastığıma sarılıp ağlıyorum'' pozisyonunda olduklarını da biliyorum. ve aslında yalnızlığını, bazen acizliğini yani lafın kısası en zayıf hallerini gösterebildiği zaman gerçek bir insan olmaya yaklaşabiliyor. bu yüzden;
