bir muhabbet esnasında tekrarladığım, ve bir anda beni geçmiş günlere götüren cümle, bir klişe, bir isyan, bir geyiğe vurum, bir çaresizlik, lakayıtlık. biraz kişisel oldu sanırım hemen tanıma geçiyorum.
hocanın/öğretmenin sizi işaret ederek sözlüye kaldırmak istediğinde öğrenci tarafından sarfedilen kaçış cümlesi.
+ evet kechi, seni şöyle ayağa alalım.
(oturur vaziyette);
- hocam ben hiç kalkmasam.
(hoca o suratındaki ibnemsi gülümseme ile)
+ kalk kalk bacakların açılır.
(kalkarken);
- valla açılır mı, saçılır mı, yoksa...
(sinirlenmiş şekilde hoca);
+ sus otur yerine!
(pişkin pişkin);
- ben dedim hiç kalkmasam diye.
