asiyim, ağır içiciyim, kızlarla anlaşamıyorum onun için hep arkadaşlarım erkek diyen kızların ortak paydalarından biri evlenmek istememektir.
aslında bunların bi kaç yaş büyüklerinden çevremde bolca bulunuyor onun için bu türü iyi bilirim derim ben. ki gördüğüm güzel bir özellikleri var bunların; ilk sevgililerinde hemen yelkenleri suya indiriyorlar, o çocukcağızla evlilik hayalleri kuruyorlar. hatunlar yaşayacakları yeri felan bile belirliyorlar. 'ayy benim manitam çok zengin biz rahat yaşarız' ya da 'fakir ama olsun biz birlikte çok mutluyuz evleniriz ne güzel olur.' moduna geçiyorlar. hayır kardeşim anlamıyorum yani ne yapıyor bu çocuklar da bunlar hemen değiştiriyorlar fikirlerini. çok mu fena sevişiyorlar o çocuklar? kadınlığını doyasıya yaşatıyor o çocuk o kıza da onun için mi böyle oluyor? olayı anlamadım gitti.
ayrıca bir de şöyle bir şey var ki; bu çocuk gidiyor bu kızı aldatıyor, ağzına sıçıyor kız ısrarla sabrediyor. 'benim sevgilim o, herkes hata yapar.' diyor ondan sonra da kıza tekmeyi basıyor eleman. olan kıza oluyor. ağlıyor, yazık.
ama daha sonra büyüyorlar, anlıyor erkeklere bu kadar kolay güvenilmeyeceğini.
sözün özü eleştirilmemesi gereken kızdır. büyüyünce geçer, benim 15 yaşındaki halimle, fikirlerimle şimdiki halim arasında milyarlarca fark var.
ama erkeklere söylemek isterim ki ipnelik yapmayın olum, oynamayın kızların hayalleriyle üzülüyorlar sonra.kötü oluyorlar. bizden dayanıksızlar lan bu konuda.*
