baştan sona hiç entrika, acı, süpriz olmayan herkesin mutlu olduğu ve birbirine gülücük attığı bir film izlediniz mi? ya da var mıdır böyle bir film. bence yoktur. olsa da kimse izlemez. Bu hayatta her şey zıddı ile bilinir. Karanlık olmasaydı ışığın farkına varmazdık. Ölüm olmasaydı hayatın değerini anlamazdık. Adaletsizlik olmasaydı hak ve hukukun kıymetini bilmezdik.
Bebeği aşıya götürdüğünüzde ağlar. Ama o aşı olurken siz onun ağlamasına bakıp gülersiniz. çünkü aşı onu gelecekteki büyük hastalıklardan koruyacaktır. Sabahları kalkıp koşmak spor yapmak zordur. ama bir kısmımız yapar. çünkü bilir ki o an çektiği acı daha uzun ve sağlıklı bir hayat yaşamasına neden olacaktır. Her acı kötü değildir. hatta acılar bizi olgunlaştırır, güçlendirir.
survivor isimli program var, katılmak için insanlar yıllarca uğraşıyor. ne var peki bu programda? açlık, yorgunluk, uykusuzluk. bu insanlar deli mi peki? neden böyle birşey yapıyorlar? Çünkü sonunda tatlı bir ödül almayı ümit ediyorlar ki o bile garanti değil. belki eli boş dönecek açlıkları, yorgunlukları yanına kar kalacak.
işte ahiret inancı olmasaydı belki bu serzenişler bir nebze anlaşılabilirdi. Ama inancımıza göre öldükten sonra da bir hayat var. ve herkes iman etmiş olmak kaydı ile buradaki eziyetlerinin karşılığını alacak. hayvanlar da alacak ya da alıyordur.
Kur'an-ı kerim de her surenin başında besmele-i şerif de 114 kez ve ayrı olarak 57 kez geçen Rahman ( şefkat ve merhamet eden, acıyan ) ve 114 kez geçen Rahim ( kullarına karşı bağışlayıcı olan ve merhamet eden ) olarak kendisini tanıtan Allah ü teala dan daha merhametli olduğumuzu mu iddia ediyoruz? ( Bu arada rahmân dünya hayatında herkesi, rahîm ise âhirette sadece müminleri kapsayan ilâhî rahmeti ifade eder. )
Bu çok uzun bir konu. Keşke ekşi şeyler gibi uludağ sözlükte de makale uzunluğunda yazı yazabilecek bir platform olsa. Sorular kısadır, ama cevaplar sayfalarca olabilir.
insanın yaratılışının bir sebebi de Allah’ın isimlerine ayna olmaktır. Hatta şu koca âlemde ve meleklerde tecelli etmeyen isimler, şu küçücük insanda tecelli ederler.
Mesela insan günah işler ve af diler. Allah da onu affeder. işte Allah’ın affetmesiyle insanda; Gafur, Afuv, Tevvab, Gufran gibi isimler tecelli etmektedir ki, bu isimler sadece insanda görülebilir. Bu isimler dağlarda, denizlerde, güneşlerde, meleklerde tecelli etmez. Çünkü onlar günah işlemez.
Üşenmeyip içerisindeki tüm entryleri okumuş olduğum başlık.
Yukarlarda eleştirmek istediğim ciddi bir kaç şey var. Neymiş efendim türkçeye çevirince böyle olurmuş. istemek değil de muradetmek olsa yine bi nebze imiş ama yetmezmiş. Bi kere o iki kelime de temelde aynı anlamı taşır sadece ufak farklılıkları var. Sonuçta anlatılmak istenen şey belli. Nesini anlamıyorsunuz? Kurana sığdırılamayan bir çok düşünce bu şekilde aktarılmaya çalışıldı. Bi de bunun "sen olmasaydın alemleri yaratmazdım" modeli var yeri gelmişken ona da değineyim. Şimdi mesela ben sevgilime sen olmasaydın bu kadar mutlu olamazdım derim çünkü hayatıma girmemiş olabilirdi. Ama ben kendime bi sevgili yaratabilcek güçteysem ve onu yaratmışsam "sen olmasaydın bla bla" demem. Çünkü onu olduran benim. Sanki muhammedin yaratılıp yaratılmaması onun elinde değilmiş gibi bi cümle bu.
Tanrıya ait olduğu söylenen söz öbeğidir.
insan uydurması olduğu buradan belli olan söz. istek bir şeye ihtiyaç duymakla olur. oysa tanrının bir şeye ihtiyacı olamaz çünkü sonsuz şeye sahip biri olması lazım. hiçbir şeye ihtiyacı olmaması lazım ki bizden ayrı bir şey olsun o.
ha bunu kıvırtmak için senin ona ihtiyacın vardı diyenler çıkıyor bazen onları dikkate bile almıyorum.
varlık var olmadan önce bir tanrı tarafından var edilmeye nasıl ihtiyaç duyabilir?
bunlar saçma şeyler.
Allah'ın Herşeyin Başlangıç Sebebi olan O sözü.Şüphesiz ki Kainattaki yaratılan her olgu Bir nedensellik içindedir.En büyük imtihan ise Allah'ı Görmeden iman etme dirayetini Gösterebilmektedir.önemli olan nokta iyilik Ve Kötülüğün Epik Mücadelesinde Hangi tarafta Yer aldığımız.
bilinmeklik iki kısımdır.
1-rahmani akıl sahiplerinin yapabileceği rabbi bilmek.
2-kendi acizliğini görüp kendini ve kulluğunu bilmek.
içindeki istidadına göre herkes rabbini bilemez zaten bu noktada ancak mürşidi kamiller (veliler) yani peygamberlerin (a.s.) varisleri allahı (c.c.) hakkıyla bilir. buna örnek şu ayeti kerimedir ki:
insanlardan, dabbelerden (beden türleri - ırklar) ve en'amdan da (hayvansı özellikler) renkleri muhtelif olanlar var! Allâh'tan, kullarından ancak âlimler ("Allâh" ismiyle işaret olunanı fark edenler, Azametini bilenler) haşyet duyar! Muhakkak ki Allâh Aziyz'dir, Ğafûr'dur. fatır (35. sure) / 28
bize göre olan yani avam tabakasındaki insanlar kulluk üzere yaratılmış ve donanımlandırılmıştır.
avama işaret eden ayeti kerime ye örnek :
Sen yine de, Kur’ân ile öğüt vermeye, tebliğe devam et. Çünkü öğüt mü’minlere fayda verir.
Ve ben, cinleri ve insanları, ancak bana kulluk etsinler diye yarattım.
Ve ben onlardan ne rızık istiyorum, ne de beni doyurmalarını.
Muhakkak ki Allah’tır bütün varlıkların rızkını tam olarak ve tam zamanında veren, kâmil kuvvet ve iktidar sahibi olan.
zariyat 55-56-57-58
öte yandan kamil yani rabbini hakkıyle bilenlere örnek ayeti kerime ise:
Biz emaneti, göklere, yere ve dağlara teklif ettik de onlar bunu yüklenmekten çekindiler, (sorumluluğundan) korktular. Onu insan yüklendi. Doğrusu o çok zalim, çok cahildir. ahzab-72
buradaki emanetten kast edilen rabbi tanımak, bilmek ve ona göre hareket etmektir.
o halde taşıyamayacağını bildiği halde insanoğlu niye sorgular durur hayret verici olan budur.
sen işine bak allahın (c.c.) işine niye haddin olmadan karışıyorsun ki ? bak işine (!) o mercimek büyüklüğündeki aklınla mı çözceksin bazı şeyleri ?
Allah adına uydurulmuş bir sözdür. Aslı astarı yoktur. Bu söz başka bir minval üzere söylenmiş bir sözdür.
Bu söz aslında peygamberin şahsıyla alakalı özel bir cümledir. Evet nasipsizler Anlayamazlar. sizler Ebedi olarak nasipsiz kalacaksınız ne mutlu bizlere.
bir kere tanrı bilinmek istese kendini saçma sapan kitaplarla tanıtmazdı.
hadi diyelim bu aklı tanrı verdi, akılla inanç arasında nasıl bir bağ olabilir?
tanrıyı anlamak demek doğayı anlamak demek olur ki, eğer tanrının bir kitabı varsa o da doğanın kendisidir. bu yüzden saçma sapan ibadetler etmek yerine doğayı çözmek, bilinmeyene cevap bulamak ibadet olması gerekir.
tanrının bir sırrı varsa o da doğada gizlidir çünkü, mistik saçma sapan şeylere kendini kaptırıp gerçekten kopmak yerine doğanın yasalarına bağlı bir şekilde gerçekçiliği kaybetmeden onu anlamak lazımdır.
akıl soru sorar, akıl arar ve din aklın cevaplaması gereken soruları barındırmıyor. din bir kere akla terstir tanrının amacına da terstir, düşün ilk insan kendini bir tanrının yarattığını bilse ve ona tapsa tanrı hakkında ne bilir?
oysa bu insan araştırsa, aklını kullansa, her tarafı incelese daha iyidir.
din hazır cevaptır ve insanları kolaya kaçırtıyor. amaç saptırıp boş şeylere yönelmesini sağlıyor.
dindar insan her şeyi çözmüş gibi ölümden sonrasına hazırlık yapıyor, oysa esas hazırlık yapması gereken şey burası ve burada olan bilinmezlikleri çözmek.
cennete sonsuz bir zevk gibi tamamen kendini tatmin etme üzerine kurulu bir anlayış bence kimseye bir katkı sağlamaz.
eğer bu evrende tanrı var ve bilinmek istemişse onu bilmek ve anlamak gerekir buna katılıyorum ama onu bilmenin yolunun inanç veya din olduğuna katılmıyorum.
Bu bir temsildir, idrak edebilmek için bir kıyastır.
Aslında istemek değil de muradetmek kullanılsa bir derece daha iyi olur ama yine de kafi değil.
Ene diye bir kıyas unsurumuz var ki ilahı idrak etmek için en önemli denge unsurumuzdur. Ve evet bazen kendinden pay biçmen gerekir.
Her güzellik sahibi güzelliğine müştak aşıklar ister,
Her iyilik sahibi ihsan etmek ister,
Her kemal sahibi kendine hayran kullar ister,
Her rezzak açları, her şafi elbette ki hastaları, hastalıkları ister...
Bu bir temsili dengedir.
Türkçe düşünmek, hatta temel kavramdan uzaklaştıran her hangi bir dilde düşünmek bile hatadır. Bu bir mantıktır. Tevhiddir.
yaratıcının, okunduğu sırada bünyede her ne yapılıyorsa bırakılıp intihar etme isteği doğuran sözü. ibadetleriniz, planlarınız veya hayatı anlamlandırma çabalarınız hiçtir demektir bu. siz beni bilmeyi isteyemezsiniz, ben bilinmek isterim; sonra sizi ve bilme isteğinizi yaratırım. ve istediğim zaman, istediğim ölçüde, istediğim kişiye istediğim kadar bildiririm kendimi.
peki bilenlerin konumu nedir? bilmeyenlerden fazlaları veya eksikleri var mıdır bu durumda? tabii ki de aralarında hiçbir fark yoktur!
bilen de yok, bilmeyen de. sadece yaratıcı var ve onun kendini bilmek istemesi meselesi. o kendini biliyor ve bildiğini sahneletiyor. sahneletmek zorunda değil. bunu ispat edeceği kimsesi yok. kendinden başka. orgazm hissinin yaratılması buradan gelir belki de. defalarca, durmaksızın yarattığı evrenindeki akış sergileniyor. şekspirin hamleti nasıl sergileniyorsa yüzlerce yıldır, bu da öyle.
kudsi hadisi.
ancak belirtmeliyim sözlükte özellikle bu saatte bu tür başlıklar görmek umut verici gençler. bahsi geçen ifade bi parça kabul edilebilir. ülkenizde "sen olmasaydın alemleri yaratmazdım" "evren hz muhammed in yüzü suyu hürmetine yaratılmıştır" şeklinde, diyanetin bile reddettiği safsatalara inanan milyonlarca davar varken... sizler... yok yok ağlamıyorum, gözüme bişiy kaçtı.
