Kalmak mı zor gitmek mi
derdin ya hep hani sensizliğe alışmaya çalışan bedenimi avuturken
kendimi dipsiz kuyularda karanlıklarda üçüncü şahısların kollarında buluyorum
ve o kadar keyifli geliyor ki mahmut tuncer eşliğinde seni unutmak iyi ki ayrılmışız ahahaha.
Her gidiş beni beklemeye itiyor. Düşünüyorum; kimler gitti, kimi, neyi bekliyorum? Çok fazla cevabı var. Bu cevaplar da hep farklı özneler içeriyor. O gidenlere söylenmemiş, ne kadar söylemek istesem de ağzımdan çıkmamış sözcükler var. Belki de bunları söylemek için bekliyorum. Bilmiyorum. Beni etkiledikleri için, sözde özneyim artık. Bekliyorum. Sadece bekliyorum. (her an üzülüyorum)
