Insana altina sicmista millette farkina varmis hissi verir.
Ulan arkadaslara amma yapardik ha, elemanin geldigini gorurduk aramizda anlasir o gelince susardik. O konusur cevap vermezdik. Mala donerdi adam.
Bide bunun sinif ortaminda arka sirada oturan elemana hoca soz verdimi 10 kisinin ayni anda dik dik bakmasi olayi vardi. Cocuk diyecegini bitirir otururdu yerine ama o gozler ondan ayrilmazdi. Bebe mala donerdi.
insanın içini karartan bir histir bu,
hani millet hararetli hararetli konuşurken gelirsiniz ve birden bire muhabbet kesilir millet birbirine bakmaya başlar, kimisi yere bakar, hı işte o zaman bunu en derininizde hissedersiniz.
Hiç yok yere hissedilmez bence, bunu hissediyorsan o ortamda seni sevmeyen en az 1.5 insan vardır, vardır yani git ordan kalma, oh.
7-8 yaşımda çok yaparlardı bana bunu, ben o yaşlarda çok sevimsizdim, onları da anlıyorum hani en yakın arkadaşımı bile sınırım bozuldukça doverdım. Çekilmez bir çocuktum. Sonra birden bile ezikleştım, bir durgunluk oturdu üstüme, şiddetten korkar oldum... Eskisi daha mı iyiydi sanki?
