anne-baba tarafından gülünesi bir şaka olarak nitelendirilir önce. geyikler döner falan "turşunu mu kuracağız?" diye. sonra sizin ciddi olduğunuzu görünce bozulup, yutkunurlar. sonra boş boş konuşma bakışları dolaşır. "hasbinallah" diyerek üstelemezler.
"anne benim uçmam gerek
istemiyorum pilav yapmak
sana bir de torun gerek
istemiyorum çocuk bakmak"
isigim sana asigim: ben evlenmeyeceğim.
anne: neden? evlenmeyip ne yapacaksın, evde mi kalacaksın? isigim sana asigim: evlemek istemiyorum, böyle rahatım. hem cimbomla nişanlıyım ben ahahaha kombinemi alıp maçlara gideceğim.
anne: defol.*
- ben evlenmeyeceğim
* evlenme teklifini ben etsem de mi?
- yıllardır bunu bekliyordum! evet evet evet! kabul ediyorum
* misal demiştim bende evlenmiycem zaten..
-ben evlenmeyeceğim...
+amaaan meesiz meesiz konuşup canımı sıkma benim. (anne söylemi, tek cümle alternatif yok)
baba: evlenme oğlum evlenme, biz evlendik de ne oldu!?
anne: evlenme diye öğüt verebileceğin bir evladın oldu. (cuk diye oturtan anneler)
+ben evlenmicem.
-kazık beslemicem ben evde (erkek çocuk için, anne tabiri)
+ben evlenmicem baba.
-evlenip de b.k mu yicen, evlenme tabi. (evlenip çocuk yapan bir babanın pişmanlığı)
+ben evlenmicem kardeşim.
-beni evlendirirsin ama de mi abi? (18'li yaşlardaki kız kardeş)
+ben evlenmicem kardeşim.
-o kadar karı kızdan sonra evlenme zaten sen. (evin küçük p.ç erkek kardeşi)
+ben evlenmicem.
-aman oğlum, bizim süleyman da öyle diyordu evleniverdi, karısı da pek bi huysuz çıktı, düşman başına. (mahalledeki herhangi bir dedikoducu teyze)
