Ben evlenmek istemiyorum henüz ama merak ediyorum acaba kimle evlenirim ileride diye. Sonra bir iç sıkıntısı bir daralma. Hayatımın geri kalanını bir kişiyle mi geçireceğim diye düşünürken boğulacak gibi oluyorum. işte o anlarda geliyor evlenemem hissi. Pisileri de seviyorum, yaşar giderim onlarla diyorum.
Birinin gelip de tüm hayatına dahil olması, her adımında yanında bitmesi, kararlarını birine bağlı olarak almak, size yalnız kalacak ortam sunulmaması gibi etmenler sonucu vardığım kanaat. He bir de dertsiz başına dert almak gibi, işin yok bir de aşk acısı çek.
Beni yola getirir mi acaba ? Yola getirmesi demek toplum normlarına adapte olmak mı demek ? Normal şartlar altında kimsenin evlenmek isteyeceği biri değilim galiba. Bu yaşta hayalini bile kuramıyorsam...
Başlığa girdim ilk gözüme çarpan entryi okudum, vayy be aynı benim dusunceler diyip msj attım. Sonra ikinci bir entryi okudum, aha bu da benim gibi düşünuyor tesadüfe bak dedim ona da mesaj attım. Sonra bir baktım ki bütün yazarlar benim gibi dusunuyor. Bence kesinlikle toplumsal bir problem icerisindeyiz.
Arkadaslar bu benim için his değil; realitedir. Allah aşkına, üç gündür beş adım fazla atıp markete gitmiyorum, bunun maliyetinin aç kalmak olduğunu bildiğim halde. Benimle evlenecek kadınla muhtemelen ben evlenmem.
Evlenmek istemiyorum bi kadının kahrını nazını tribini laflarını çekmek istemiyorum ama bi yandan da diyorum şöyle minik bi kızım olsa pembişleri giyinip evde bıdık bıdık yürüse kötü mü olur. Evlenmek lazım anlaşılan o ki.
örnek de verelim;
"ben hiç evlenemeyeceğim galiba ya :( tipsizlikten kaybediyorum."
"ben evlenemem abi ya tek bir kişiye bağlanıp özgürlüğümü kısıtlayamam keh keh..."
