aslında ortada nefret etme durumu yoktur.
tam tersine haklı çıkmanın vermiş olduğu güven ve gururla ama mütevaziliği elden bırakmadan, dile getirilen histir.
genellikle; " 'ben demiştim' demekten nefret ederim, ama....." diye devam eder ve yine söylenmek istenen söylenir.
bir konu hakkında hislere veya deneyimlere dayanarak iddia ettiğimiz olması muhtemel durumun gerçekleşmesi sonucu, uyardığımız kişiye söylenebilecek söz. ama söylemek fayda etmez. olan olmuş. o saatten sonra sen otur sabaha kadar "ben demiştim" de. hiç birşey elde edemediğin gibi, karşındaki kişiyi katil edersin.
-bak yavrum bu kazağı yeni aldım, dökülürse sıçrar buna da. beyaz renkten de çıkmaz o şimdi...
+...
-bak dökeceksin.
ve dökülür, kazakta berbat olur. işte bu durumda ben demiştim demekten nefret edebilir kişi. ama durup bir kez de suçu kendinde aramalıdır. çocuğu o şartladı;
*oynarsan-> dökülür, diye.
*çocuğa koşarsan düşersin derseniz, o çocuk koşarken düşer.
kıssadan hisse => ben demiştim demekten nefret ediyorsanız, ben demiştime konu olabilecek söylemleri çıkarın hayatınızdan. "çocuğum koşma düşersin", demeyin mesela, bırakınız koşsun ve hatta bırakınız düşsün...
