sinirlenince kendimden geçiyorum. biri benim canımı yaksın ağzına ediyorum resmen. ama bunu hazır cevaplılıkla falan değil, karşımdakinin zaafını yüzüne vurmakla, ağır sözler söylemekle yapıyorum. herkes benim sivri dilli olduğumu söylüyo..
o yüzden belki bir çok arkadaşımı pat diye kaybettim.
ama yaptıklarımdan asla pişman değilim. ben hiçbir zaman ilk kazığı atan olmam,kazık yersem
de alır o kazığı ...neyse neyse boşverin..
her neyse ne diyordum..öyle işte sinirlenince o kadar şey söyleyip sonrada pişman oluyorum. bi de bu evre ikiye ayrılıyor
birincisi; eğer karşımdakini gerçekten seviyorsam gidip özür diliyorum ve onu ikna ediyorum(ikna kabiliyetim belki bu yüzden dorukta),
ikincisi; zaten aramızda uzun zamandır bir gerginlik varsa 2 ihtimal var
birincisi; laf sokuyorum ama alabildiğine yani
ikincisi; susuyorum hayatımdan siliyorum..
