dört tane ilkokul 3. sınıf çocuğun ev ödevlerini yaptırdım. onlar da veli imzası gereken yerlere bana imza attırdılar. bir an kendimi veli gibi hissettim ve içimden ev ödevlerine imza atabileceğim 4 çocuğumun olmasını diledim.**
günün şu kısmına kadar olasılık düşündüm, şu an itibariyle bıraktım, sisli puslu hava dolayısıyla arkadaşıma yalan söyleyip şorada kaldım, günün kalan kısmında da sürekli film izlemeyi düşünüyorum.*
markette yaşlı bir kadına ait elmaların parasını ödedim.
saat sabahın onu. kasiyer benden önceki müşterinin poşetteki elmasını bana yazmış. bu sırada yaşlı kadın titrek elleriyle aldığı eşyaları alışveriş çantasına yerleştirmeye çalışıyordu. ben durumu fark ederek elma poşetini ona doğru uzattım. heyecan yaptı ve "elmalar benimdi" dedi. kasiyer durumu anladı, "bunları yanlışlıkla bu genç adama yazmışım ona 1.43 avro ödeyin" dedi yaşlı kadına. kadın bozuk para çantasını çıkarmışken ben "istemez" dedim. yaşlı kadın az ısrar eder gibi oldu.
-türkiye'den size hediye olsun dedim. teşekkür ederim dedi. bir şey değil dedim.
bugun yapilmis diger gunlere gore anormal olan bir olay.**
ben cep telefonumu evde unuttuğum halde, radyo dinlemek için kulaklığımı çıkarıp kulağıma taktım. Koca otobüs durağının bakışlarını ensemde hissettiğimden ilk geçen taksiye binip, kaçtım demeyelim de, uzaklaştım.
ama aklımda bir formül vardı. Vallahi ondan, billahi ondan.
