Hep aynı sessizlikle geliyor gece;
Hep aynı yalan dolan masalları dinliyorum yine;
Hep aynı yüzler, hep aynı sesler peşimde;
Anlatamıyorum, inandıramıyorum kendime;
Sen benim yarım kalan cümlelerimsin;
Hiç söyleyemediğim, söylemediğim o sözlerim;
Sen benim hiç ısınmayan ellerimsin;
Hiç unutamayan, unutmayan o kalbim;
Sen benim eksik kalan yerimsin;
Kapattığım pencereler, güneşlere çektiğim o perdelerim;
Sen benim hiç sevmediğim sessizliğimsin;
Kaybettiğim yolum, korktuğum karanlık, hiç tutamadığım o yeminlerim;
Sen benim terk ettiğim şehirlerimsin;
Düştüğüm çukur, uzanan ellerim, hiç tutunamadığım gidenlerim;
Sen benim kovulduğum cennetimsin!
Eğdiğim yüzüm, sövdüğüm aydınlığa hiç açamadığım gözlerim.
