her akşam "kahveye çıkıyorum" diye evden çıkıp, üst kattaki dul kadının yanına gidiyormuşsun. apartmanın köşesine kadar gidip, sonra tekrar geri gelip asansörle üst katımıza çıkıyormuşsun. sen o kadınla sevişirken aramızda sadece 50 santimlik bir duvar vardı be baba. Sen o kadınla televizyon izlerken biz hep seni bekliyorduk. hiç utanmadın mı bunu yaparken? hiç utanmadın mı annemi aldatırken, bana yalan söylerken?
annemin seni o kadının evinde yakaladığı gece; hani apartmana rezil olduğumuz gece. kadını da alıp gittin ya sen, ben yine kahveye gittiğini ve 12'ye doğru döneceğini düşündüm. annem çok ağladı ve sigaraya başladı. sonra mutfakta bağırdı bana, "beni affet oğlum" dedi. "Ben her şeyimi babana verdim, sana vermem gereken sevgiyi bile."
O anda senden nefret ettim. Keşke ölseydin. Keşke cesedini bir çöp konteynırının yanında bulsaydık. üzülürdük elbette. ağlardık arkandan, annem karalar bağlardı, belki hayata küserdi. Keşke hep, benim anılarımdaki sessiz ve saygılı babam olarak kalsaydın. Keşke bana yüzmeyi, bisiklet sürmeyi öğreten, cebime harçlığımı koyan, beni lunaparka götüren ve çocuklardan dayak yediğimde gelip beni onların arasından çekip alan babam olarak kalsaydın.
Not: Doruk kirezci- Guguk isimli kitaptan alıntıdır.
Birincisi bu başlıkta gaza gelip babası hakkında atıp tutan terbiyesizler. Ulan babanızın size harcağı maddi manevi emeği bir düşünün.tamam yaşınız isyan etmenizi kolaylaştırıyor.lakin insan olun ve yediğiniz kaba sıçmayın.
ikincisi ise çocuklarına gerektiği ilgiyi göstermeyen, en ihtiyaçları oldukları zaman destek olmayan, baba şevkatini ve koruyuculuğunu vermeyenler. Hangi sıfat sizin gibi bir insanı açıklar ki.
şerefsizsin baba. ama sadece bu kadar değil. sen bu dünyadaki tüm kötülüklerin, ahlaksızlılların, şeytanlıkların birleşimisin. gördün mü bak senin gibi olmadım. oysa ne çok emindin 18 yaşıma gelmeden hapse düşeceğimden. sen annemi arkadaşlarına satarken ben dışarıda oyun oynamama izin verdiğini düşünüp seni daha çok seviyordum. sen benim çocukluğumu ne çok incittin. umarım en kısa zamanda ölürsün. acı çekerek, kıvranarak, ölmek için yalvararak ölmeni diliyorum. sen bu dünyadan temizlenmesi gereken bir oksijen israfçısısın.
bugün bir çok şeye sahibim. ama kaybettiklerimin yanında kazandıklarımın lafı bile olmaz. sahip olduğum en değerli iki şeyi benden alarak beni yaşarken öldürdün. sen nasıl bir orospu çocuğusun baba? allah belanı versin. her gün acaba trafik kazasında ölenlerin arasında ismin var mı diye haberleri hiç kaçırmıyorum. onca masum insan ölürken senin gibi bir orospu çocuğu hala yaşıyor ya bu dünyanın gerçekten adaleti yok!
bir baba şerefsiz olamaz, sokağa mı attı? pazar da mı sattı sizi? senin doğmana bu yaşa kadar gelmene sebebiyet vermiş insandan nefret etsende o babadır!!!
ailemden uzakta yaşıyorum, iyi kötü geçiniyorum ama bir türlü mutlu olamıyorum. tek sebebi o lanet olası herif, ben o adamdan uzağım ama o herif annemi her gün bir az daha bitiriyor.. babam demeye dilim varmıyor, hatta adam bile demek gelmiyor içimden.. her çocuğun babası onun için kahramandır, ama benim intihar sebebim, boğazımdaki düğüm, kesilen nefesim, her gün ölme isteğim, bu hayata lanetim.. hep sordum kendime, ben böyle bir babayı hakedecek ne günah işledim? annem boşanmak istese de, mecburdu babam olucak it herife. kimsesizdi çünkü, parasızdı..
çocukken sokakta kavga ediyorduk, bi top yüzünden. topu alıp sahibine verince daha büyük kavga çıktı, topu aldığım çocuk hasan üzerime yürüyüp, sen de baban gibisin dedi. duramadım hızla eve yürüdüm odamdan kendi yaptığım sopamı aldım, sokağa çıktım hasan tam karşımda duruyordu. bağırarak bi daha söyle dedim, hasan sırıtarak sen de baban gibisin, şerefsizin oğlusun dedi. gözlerim dolmaya başladı, hasana doğru yürüdüm yakasından tuttudum gömleğini yırttım.tüm gücümle elimdeki sopa ile vurmaya başladım, gözüm hiç birşey görmüyordu. çocuklar hasanı benden uzaklaştırdılar, ailesi hastaneye götürdü, kolu kırılmış. benim de burnum kanamıştı ama birşey hiss etmiyordum, yıllar geçti o olaydan. hasan şimdi kolunu hala kullanamayan şerefsiz gibi yaşarken, bense şerefsiz bir babanın şerefli oğlu gibi yaşamaya devam ediyorum..
bu sözleri yüzüne de söyledim ve yine söylüyorum: hep babadan yetim olan, babası kayıp olan, babası bırakıp gitmiş çocuklara imrendim hem de çok.. bana anneme bu kadar acı vereceğine keşke ölseydin, keşke bırakıp gitseydin, bu kadar şerefsizliğin lüzumu yoktu ...
şerefsiz değilsin. ama iyi bir baba da değildin. ruhunu şad edecekse birazcık bilmelisin, artık kızmıyorum sana. çünkü babalığın içten gelen bir şey olmadığını, insanın karakteri ile alakalı olduğunu anlıyorum büyüdükçe. biliyorsun ki sayende ben de karakteri eksik büyüdüm biraz. seni taklit edemedim, öğütlerini almadım senin gibi düşünmedim.
ama her şeye rağmen bugün hep levis gömlek giyiyorum, camel sigara içiyorum ve at yarışı oynuyorum. tıpkı senin gibi. seni en son sekiz yaşında gördüğümde olduğun gibi.
ek:babam olsa eksilemez. hangi orospu çocuğuysa artık.
her zaman yabancı hissettim kendimi sana. başkalarının babalarıyla olan diyalogları hep iç çektirdi bana. bir babanın oğluna sarılması hep içimi acıttı. hayatta her zaman bi yerlerim boşta kaldı. maddi ya da manevi sırtımı yaslayacağım bi duvar olmadı hiç. içimi dökeceğim bir dost, başımı okşayacak eller, nasihat verecek bir büyük...
başarılarımı bile kutlayamadım doya doya. arkamda gölgeni aradım hep. ama hiç bir zaman yanımda yoktun, hiç bir zaman hissetiremedin varlığını. hiç bir zaman babam sağolsun diyemedim. bir yerde konu babalardan açılınca hep geçiştirdim. bayramlardan her zaman nefret ettim. bayramlarda bir araya gelen o mutlu aileleri görmemek için dışarı çıkamadım.
yine de teşekkür ediyorum sana. teşekkürler buralara kadar tek başıma gelebilmemi sağladığın için. teşekkürler hayatta yalnız olduğumu öğrettiğin için. teşekkürler ileride nasıl bir baba olmayacağımı bana öğrettiğin için. teşekkürler..
en güzelini kardeşim söylemiştir sevgili babama.
"iskele babası bile bundan daha kıymetli gözümde, en azından bir işe yarıyor"
babasına kızgın yazar arkadaşlar böyle düşünürlerse rahatlayacaklardır. siktir edilip, düşünerek de extradan vakit kaybetmemek gereklidir.
baştan sona okuduğum, yazarların şerefsiz babalarına yazdığı yazılardır. okuyunca tutamadım kendimi ağladım, allah yardımcınız olsun.
yazmak istesem de yazamam, karakter sınırını aşar hatta kitap olur. hayatımın her kötü anı aklımda, ve ben her kötü an için yıllarca kahrettim kendimi.
merhaba baba, ben bir zamanlar sana aşık olan kızın. bugüne kadar hep dostluklarım ya da biten aşklarım için yazılar yazdım. senin için nefret mesajlarım haricinde ilk defa yazacağım sanırım.
küçükken "anneni mi daha çok seviyorsun babanı mı" dediklerinde göğsümü gere gere "babamı!" derdim. o benim babamdı çünkü o benim kahramanımdı. benim babam güçlüydü o zaman. beni en son model arabalara bindirirdi en güzel şeyleri giydirirdi. en güzel yerlere götürürdü. öylesine yakışıklıydı ki onunla yolda sarmaş dolaş gezerdik herkes bizi sevgili zannederdi. arabada yanına otururdum güneş gözlüklerimizi takar son ses müzikte eğlenirdik hep.
benim babam kafa dengiydi çünkü. benim babam benim hayalimdeki erkeği yaratmıştı. komik erkeklere bayılmam da bundandır. çünkü benim babam çok komik bir adamdı. onun yanındayken güldüğüm kadar kimseyle gülmüyordum. benim babam beni erkek gibi yetiştirmişti ben babamla maçlara gidiyordum, bağırmaktan sesimiz kısılana kadar eve gitmiyorduk. benim babam kıskançtı da. sanırım kıskanç erkekleri de bu yüzden seviyordum. bi gün yanlış adrese gelen kuryeyi ben evde tekken beni rahatsız etti diye gözümün önünde tekme tokat dövmüştü. beni rahatsız eden kimse olamıyordu çünkü babamın 2 cümlesine bakıyordu. öyleydi benim babam. belinde tabanca ile tek başına koca fabrikaya dalar tehditler savururdu delikanlı tabirine en çok yakışandı.
ama o babam gitgide gidiyordu. yerine bambaşka bir adam geliyordu. kabus gibi bir adam. evet baba, sana söyleyeceklerim şimdi başlıyor. daha 14 yaşındaydım annemi beni kardeşimi hiçbirimizi almadan tatile gittin umrunda olmadık milyarlar dolusu alışverişler yaptın kendine. tatilde de ona keza, öyle harcadın. bize sormadı bile. gelmek ister misiniz demedi bile. benim canımın içi annemi her gece ağlattı. babamdan ilk böyle soğudum.
15 yaşıma geldiğimde bilgisayarımda okuduğum konuşmalarla hayatımda ilk kez cinsellikle tanışmıştım. evet, babam annemi fatoş diye bir kadınla aldatmıştı. kadın da evliydi çocuğu vardı. babam ona yalvarıyordu buluşmak için. bizim yüzümüze bakmaya tenezzül etmeyen babam elalemin kadınını özlediğini söylüyordu. ona aşkım diyordu, seni seviyorum diyordu. onun aşkı benim annemdi. ne zaman unutmuştu annemi? babam ne zaman böyle bir adam olmuştu? o kadar iğrençlerdi ki hayatımda ilk defa duyduğum kelimeleri duymuştum. anlamını bilmediklerimi internetten bakıyordum. babamdan nefret ettim yüzüne bakmak istemedim midem kaldırmadı. hep ağladım kardeşimle birbirimize sarılıp ağladık. annemizin haline ağladık.
babam gitgide iflas ediyordu. her şeyimizi kaybetmeye başlamıştık babam çok sinirliydi. birgün eve gelmişti bilgisayardaydım arkadaşlarımla konuşuyordum. bana bilgisayarı kapatmamı söyledi. cevap vermedim devam ettim. bağırdı "kapa şu bilgisayarı" dedi. aldım ve masaya vurdum bilgisayarı çıktım. arkamdan geldi üstüme yürüdü. babam ilk defa bana bunu yapıyordu "dövücek misin ben en azından arkadaşlarımla konuşuyorum aç ne konuştuğumu oku benim ne yaptığım ortada" dedim ve babam bu cümlelerimden sonra beni öldüresiye dövdü. hayatımda ilk defa babamdan dayak yemiştim. günlerce kendime gelemedim yüzüne bakmadım.
babamın işleri daha da kötüye gidiyordu. daha da kötü bir adam oluyordu bununla beraber. lise 1deydim erkek arkadaşımı öğrenmişti okulda eve geldiğimde bana hiçbir şey söylemedi ama benimle konuşmadı. yine bigün okuldan aradıklarında o çocukla hala çıktığımı öğrenmiş meyhaneye gidip saatlerce içmiş silahını almış ve eve doğru geliyormuş. teyzemler apar topar aldılar beni gittim onlarla. bir daha dönmedim.
lise hayatım orada geçti. ailemden uzak kaldım. sabahları bir anne şefkati ile en son 14 yaşımda uyandım. şu an 19 yaşımdayım hala annem uyandırmıyor beni. babam bu 4 senemi çaldı benden. eve gelmemi istemedi benimle görüşmek istemedi. 4 sene milletin eline baktım. babam iflas etmişti bana kuruş vermiyorlardı. teyzemler de ona keza. verdikleri her paranın lafını yapıyorlardı şafak 900den saymaya başladığımı hatırlıyorum. resmen oradan kurtulmak için şafak sayıyordum. babam çok pişman oldu ama iş işten geçmişti.
900 gün bitti, şu an bursa'dayım. babam ise azerbaycanda. beni çok seviyor çok pişman her gece rüyalarında beni sayıklıyor o vicdan azabı ile ama ben unutamıyorum. bana yaptıklarını unutsam anneme yaptıklarını unutamıyorum. o konuşmaları unutamıyorum.
evet baba sen şu an yanımda yoksun. bu yazıya başlarken çok öfkeliydim aslında. ama yine beni ağlattın. yine anlatmaya bitiremediğin güzeller güzeli kızını ağlattın. keşke sadece paramız bitseydi, aşkımız bitmeseydi. keşke sadece hayattaki statün değişseydi, biz böyle değişmeseydik. keşke şu an ayrı ülkelerde nefes almıyor olsaydık. keşke ben bu yazıya başlamamış olsaydım...
şerefsiz babalara oğulları-kızları tarafından yazılan sözlük yazılarıdır, bir çeşit kendini rahatlatma, kandırma aracı. tamam yazıyorsun da baban bunu okumayacak ki, er kişinin yapacağı iş, eline hayatını bir an önce alıp; pederin karşısına çıkıp siktiri basmaktır. anneni ve varsa kardeşlerini o denyonun elinden kurtarıp, kendi hayatını yaşananlardan ders alarak güzel bir şekilde kurmaktır. allah bizi ve bizden sonrakileri böyle şerlerden korusun. doğru ya, gelecekte insanın ne iken ne olacağı hiç belli olmaz.
insanlar neden birbirlerine dünyayı zehir ediyorlar diye sordurtan durum...
yazarın hikayesine gerçekten çok üzüldüm... umarım her şey yoluna girer.
ben şerefsiz babama ne desem...
sevgili şerefsiz babam,
olsaydın da sana şerefsiz diyebilseydim!
ruh hastası herif, çocuk bakamayacaksın madem neden katkıda bulunuyorsun dünyaya gelişime?
şimdi siktir olup ölmeyi diliyorum her an, mutlu musun?
anneme ne baskılar yapmışsın itoğlu it, sadece doğayım diye, günlerce konuşmamışsın onunla, sokağa çıkarmamışsın, e doğdum piç! ne oldu? başımda durdun mu? kızım dedin mi? masraflarımı karşıladın mı? yaşadığım tüm keder senin boynuna!
sen zamanında "doğ" dedin, bense her gün "ölüm" diye sayıklıyorum şimdi. belanı bul. geber yapayalnız, tıpkı benim gibi!
" Bu zamanda babana bile güvenmeyeceksin" cümlesinin haklı olduğunu bir kez daha ortaya koyan bir durum.
Allah sabırlar versin. Yazan arkadaş çok dertli benim gibi.
ne beni ne de diğer dört çocuğunu hiç düşünmeyip daha üstüne öldürmeye çalıştığı,tüm çocukluğum boyunca eve geldiği her gece şiddet,hakaret,küfür gibi bilimum eziyetleri çektirdiği ve hala gebermediğin için kendisine sadece lanet etmekle yetiniyorum. bizi aç ve açıkta bırakmasından hiç bahsetmeyeceğim bile.
