ne güzel koyuyorsunuz cümleleri yan yana, her biri intihar sebebi olan dizeleri ilmek gibi geçiriyorsunuz ya boynumuza düşünmez misiniz hiç bunu okuyan aşık kahrından ölür diye.
ben aşık olduğum da çok özel hissederim kendimi. derim ki kendime ; arkadaş ! bu nazım hikmet senin için yazmış bütün bu dizeleri, cemal süreya bir kadının boynundan bahsederken beyaz imgelerle, aslında senin kadınını anlatmıştır sana. utanırım sonra. bu güzel adamlar, bu güzel kadınlara, bu güzel şiirleri yazmışken , sen o kadar sevemedin de ondan yazamıyorsun.
" ben sana mecburum bilemezsin " derken attila ilhan, hiç mi gururuna yenik düşmemiştir acaba. insanın en sevdiğine bile mecbur olması çok zor değil midir ? ve bunu yazıya döküp onca insanı ağlatmak hangi şairin erkeklik şiirlerinde varolmuştur.
"halbuki korkulacak hiç bir şey yoktu ortalıkta /her şey naylondandı o kadar. " derken turgut uyar, hangi aşka bu kadar kızmıştır.
siz şairler yok musunuz siz şairler !! kırk dizenizden kırk harf vursam zihnime yazar mıyım sizi gibi aşkımı.
