perkusyona ve kompozisyona olan yeteneğimi sen keşfettin ama ben üstüne düşmedim. şimdi sıradan bir insanım öğretmenim.
sıralara vurarak ritm tuttuğum için beni hep tek ayak üstünde bekletirdin.
psikopatça bize dalıp, dayak atma görevini icra ederken, dişlerini gıcırdata gıcırdata; duruceksinn layynn diye bağırman yok mu? ah seni seni.
bide ders anlatırken elini cebine sokup çaktırmadan dalgayı karıştırman, aklıma geldikçe hala gülerim.
şimdi düşünüyorumda bizim karşımıza geçip, anlattığın hikayeler, ilk okul seviyesindeki çocuklar muhattap alınarak anlatılacak şeyler değildi. bize askerlik arkadaşın gibi davranmışsın be öğretmenim.
beden dersindeyken kızın gelmişti seni ziyarete, bizleri görünce bende iki öğretmenlik yapayım moduna girmiş ve spor hareketleri göstermeye başlamıştı, baba öyle değil böyle, yok böyle değil şöyle derken pattt diye osmanlıyı yapıştırmıştın. manyak mıydın be öğretmenim niye vurdunki kızına.
ama herşeye rağmen iyi öğreticiydin. şimdi nerdesin bilmiyorum ama öldüysen Allah rahmet eylesin, hayattaysan Allah yolunu açık etsin öğretmenim.
eh be hocam beni çok severdin biliyorum, ben de seni severdim.
fakat ne olurdu biraz daha disiplinli olabilseydin? ne olurdu sanki boş verdiğim kağıtlara sürekli yüksek not vermesiydin?
ne olurdu sanki ödevimi yapmadığımda azarlasaydın?
o zamanlar küçüktüm umursamıyordum, hatta işime bile geliyordu kabul ama yine de sen koca adamdın düşünemedin mi bu çocuk hiç bişey bilmeden ilk okulu bitirirse sonra zorlanır diye düşünemedin mi?
aklım başıma gelince ben hızlı koşmaya başlasam da 1-0 yenik başladım hep koşuya.
neyse sen yine iyi ol, sağ ol severdim seni.
uzun süre okuldan soğumama sebebiyet verdiğiniz için size teşekkürlerimi bir borç bilirim. ama annemin yakasını artık bırakmanızı talep ediyorum. yüksek lisans öğrencisi olduğum halde hala annem sizin pençelerinizden kendini kurtaramadı bu iyi kalpli zavallı kadını daha ne kadar kullanmayı planlıyorsunuz acaba?
gayet başarılı bir öğrenci olduğum halde sınıfın ortasında sürekli bana bağırıp çağırmanız, sürekli beni azarlamanız sürekli bana kötü davranmanızı affedebilirim. yıllar sonra büyüyüp eğitim fakültesinde okuyup mezun olup sizinle aynı meslekte olmaktan üzüntü duyduğum halde bunu görmemezlikten gelebilirim. hayatım boyunca en nefret ettiğim insalar sıralamasında ilk 5'e girmenize göz yumabilirim. ama annemi kullanmanıza göz yumamam, ilkokuldayken her sabah sizin için pastaneden simit almasını istemenize, sizi sabahları iki adımlık evinizden alıp onun yanında bana iyi davranıp sınıfta bağırıp çağırmanıza, yıllar sonra bile torununuzun sünnet düğününe çağırıp onu gördüğünüzde hoşgeldin demek yerine ne var ne oldu demenize göz yumamam.
annemi küçümsemeniz için hiç bir sebep yok. hükümetin salakça politikaları sayesinde eğitim fakültesi mezunu olmadığınız halde öğretmen olmuşssunuz. benim annem hemşire hem de üniversite mezunu. bu kadın her yönüyle her zaman sizden üstündü. ama ne yazık ki fazla iyi kalpli. sizi arkadaşı gibi sevmiş hep, hala size yardım etmesi gerektiğini düşünüyor ısrarla.
ama annemi bir kere daha üzdüğünüzü duyarsam gerçekten ne yapacağımı ben bile tahmin edemem o zaman!
ilk tokadımı yedim ellerinizden. zaten hayatımda yediğim 2 tokattan ilkiydi. böyle bi giriş yaparak yanlış anlaşılsın istemem gittiğinde ağlamıştım, çok seviyordum. çok da sevilirdim. ben ilkokulda öğretmenlerin bizi evladı gibi sevdiğine inanmıştım sayesinde. gittiğinden beri hiç aradım mı? hayır. ben kimseye karşı o kadar vefalı olamadım zaten.
bana senin konuşma yanlışını düzelttiğim için sağlam bir dayak attın ama hala lafımın arkasındayım. onun adı gapı değil kapı ve galem diye bir şey yok kalem diye bir şey var.
Ortaokuldaydım, her şey yeniydi benim için. Okulum, arkadaşlarım, öğretmenlerim. Sizinle ilk dersimizi hatırlıyorum bunca yıl sonra bile. Bir gülümsemeyle çağırıyorum koşarak geliyor anılarım. Sınıfa ilk girişiniz... Kısa boylu, ne çok zayıf ne çok kilolu, sarı kısa saçlarınız, iri boncuklu kolyeniz, yeşil yeleğiniz... Gözlerinizin içinden görülmesine izin verdiğiniz tertemiz kalbinizle, henüz tanımasanız da güvendiğinizi hissettirdiğiniz o tatlı sesinizle "Merhaba arkadaşlar!" dediniz o günü dün gibi hatırlıyorum hala.
Çok uzun sürmemişti aramıza karışmanız, en iyi öğrenimiz olmanız. Hepimizle tek tek ilgilenirdiniz, Konusu ne olursa olsun can kulağıyla dinlerdiniz. Kimseye kızdığınızı hatırlamıyorum, siz hep gülerdiniz, yüzünüz asılsa bile gözlerinizin içi yine de gülerdi. Özel durumlarımız da dahil her şeyimizi bilirdiniz. Birinin başı sıkışsa önce size gelirdi.
Ne güzeldi sizinle günler, sınıfın canı ders yapmak istemediğinde ara verirdiniz ve bizimle sohbet ederdiniz. Şarkılar, türküler, fıkralar, anlattığınız güzel hikayeler... "Size taş atana siz ekmek atın" öğüdünüzü verilmiş bir söz gibi tutmaya çalışıyorum.
Bir gün okuldan ayrılacağınız haberi, okul koridorlarına sis gibi çökmüştü. inanamamıştık gideceğinize, "Bizi nasıl bırakır?" diye küsmüştük çocuk aklımızla, oysa sizin kalbiniz daha milyonlarca çocuğa yetebilirdi ve biz sizi kimseyle paylaşamayacak kadar bencildik. "Neden gidiyorsunuz, gitmeyin." demek için okul çıkışı evinize gelmiştim. Öğrenciniz gibi değil ablam gibi avutmuştunuz beni. "Yalnızlıktan yoruldum. Senelerdir ailemden ayrıyım, yaşlandım, ailemle birlikte olmak istiyorum."demiştiniz. "35 yaşında bir insan nasıl yaşlanır?" diye hayretle sormuştum. "Yalnızlık insanı büyütüyor" demiştiniz.
Ertesi sabah okulda herkesle vedalaştınız. Biz de okulun çıkışında erkekler kravatlarını kızlar kurdelelerini birleştirip önünüzde durmuştuk. Gözlerinizden damlayan pırıl pırıl yaşlarla kurdelenin birini çözüp geçerek uzaklaştığınızda, gözyaşlarımızla ardınızdan bakakalmıştık.
Hiç geçmeyecekmiş gibi zor olan o günden yıllar sonra size telefonla ulaştığımda aynı sıcaklığı hissetmek çok, çok güzeldi. Bağlarımızı ne kadar koparmamaya çalışmışsam da olmamıştı bir türlü. Yalnızlığın çekilemeyecek kadar zor olduğunu, sizi artık anlayabildiğimi ve günden kalma suskun kırgınlığımın kendi kendini tedavi ettiğini, size hiçbir zaman söylemedim.
Msn, Facebook gibi tüm bilgilerimizi paylaştığımızda sık sık görüşemesek de, her açtığımda, çevrimdışı olsanız da, isminizi orda görmek beni hep mutlu etti.
Bir gün Facebook sayfanızda bir yazı gördüm. Binlerce öğrencinizden hiç tanımadığım birisi "Nur içinde yatsın" diyordu. Olmadı bu, inanmadı gözlerim, gözümün gördüğü en kötü haberdi, benim dilim size öldü diyemez. Siz şu anda Anadolu' nun herhangi bir coğrafyasında herhangi bir sınıfta, biraz Türkçe, çokça Hayat Bilgisi anlatıyor olmalısınız.
senin öğretmen olmaman gerekirdi yanlış meslek seçmişsin. öğretmenlik senin neyine. ufacık çocukları sıradayağına çekerek, sırtında cetvel kırarak, beslenmelerini yiyerek öğretmen olunmaz. insan bi' kendine çeki düzen verir ya. gerizekalı.
banane senin oğlundan, oğlunun sevgilisinden? banane? bunları bana neden anlatıyorsun hoca?
senden ders aldığım için çok pişmanım.
geçen hafta 1 saat ders yapacaz dedin, iki buçuk saat sürdü. çünkü bir buçuk saat boyunca hep konuştun be adam! dersle alakası olmayan şeyler anlattın hep! gözlerimin içine baka baka anlatıyorsun bir de, mecburen dinlemek zorunda kalıyorum seni.
tamam anladık müzisyensin, piyasada isim bile yapmışsın ama neden bu kadar çok övüyorsun kendini? sürekli kendinden ve işlerinden bahsediyorsun. en son oğlundan ve sevgilisinden de bahsedince dayanamadım "hocam derse devam etsek artık?" diyiverdim. sanki hocama karşı bir saygısızlık yapmışım gibi hissettim, bozuldun falan böyle, seni ciddiye almadığımı sandın.
evet haklısın, ciddiye almıyorum artık seni hocaaa.
bir albüm çıkarmaya hazırlanıyormuş, öyle bir albümmüş ki dünya müziği tamamen değişecekmiş. türk müziği de değil, dünya müziği!!!
daha neler neler anlatıyordu da unuttum çoğunu, bir kulağımdan girip ötekinden çıktı.
ben bunu sevgili almanca öğretmenime yazıyom
2 senede beni çıldırttı lise sonda 1 verdi. yıllık yazılarına karıştı gardiyan dedik beğenmedi süpersin dedik somurttu allah kimseyi onunla karşı karşıya getirmesin. amin
her hafta sanki ilkokul öğrencisine verir gibi ödev verdiğiniz için ödevlerinizi yapmaktan yıldım hatta yarın ki dersinize gelmek dahi istemiyorum fakat vize öncesi yararlı olur kanımca el mahkum. Edit:derse gidemedi.
Okul bitsin, seni gördüğüm gibi ananı sikicem. 11 yaşındaki çocuğun dişini kırmak gözünü morartmak neymiş görüceksin orospu çocuğu. Herşeyin bir karşlığı var. Sende er ya da geç bedelini ödeyeceksin.
