saçlarım uzadı, sakal birbirine girdi ve yanına gelmeye utanıyorum nedense. bayramda yanına bir grup zenci gelmeyi planlıyor ama ben gelmekte hala kararsızım burdan söylim dedim.
senin allah cezanı versin be! ne pis karıymışın! minicik velettim saçıma karışıyordun insafsız! bir de kestirmeyince kafama vuruyordunya inşallah kafama vurduğun elindeki koca yüzük götüne kaçar!
bir de sınıfta görüş olmaz diyip hepimiz maymundan geldik diye bağırman çok hoştu gerçekten. hala sana bela okuyorum. matematik problemini çözemediğimde kafama vurman ise acayip teşvik ediciydi.
matematiğim şu an 1 geliyor her sene! neden acep?
çocukluğumda kara bir lekesin!
hee unutmadan. şu aralar çok hastaymışsın hastahanede yatıyormuşsun.
o kadar cahildin ki, eğer biraz bilgili biraz saygılı olsaydın beni ortaya attığım fikir için dövmez, zaten o bulundu, adı da mikrodalga fırın koyuldu derdin.
o kadar cahildin ki, yaşadığım şeyin hiperaktivite olduğundan haberin bile yoktu, farklı şekillerde sıfatımı tamlamıştın.
o kadar maldın ki, einstein'a bile ilkokulda gerizekalı yakıştırması yapan ilkokul hocasından bile daha maldın.
o kadar öküzdün ki, ben sorduğun problemleri daha sen soruyu tamamlamadan kafadan cevaplayabilmeme rağmen beni döver, defterine yaz çözümü defterinde göreceğim derdin.
o kadar şerefsiz bir orospuydun ki, öğrencilerinin arasında maddi durumlarının iyi olup olmamasına göre ayrımcılık yapar, öğretmenler gününde sınıfın zengin çocuklarının sana aldığı pırlanta yüzüğü takıp onları kayırmaktan utanmazdın.
uleenn 6 yaşını bitirmemiş daha beş buçuk yaşındaki çocuğa nasıl davranılması gerektiğini bilmiyorsun ama öğretmenim diye derse giriyorsun.
senin ayüzünden hep vasat öğrenci olarak kaldım okul hayatım boyunca.
öğretmenlik mesleğini hakkıyla yapamayamacağını bilenler buyursun defolsun gitsin. sonra çocuk hayatı boyunca taze beyniyle yanlış öğrenilmiş davranış ve bilgilerle bocalayıp duruyor.
1. kaseme attığın tekmeyi unutmuyorum. ayıp ettin. daha mutlu olabilirdik. arkamdan ağlamışsın duyduğum kadarıyla, az bile sana.***
2. okula geldiğim ilk gün nasıl da korkutmuştun beni o sesinle. ama daha sonra çok sevdim seni, gerçekten de bir baba gibiydin benim için. o 100 bin lirayla karnımızı doyurduğumuz günlerde, çocuk aklımızla sana çeyrek altın almıştık ya hani? umarım bozdurmamışsındır da değerlenmesini beklemişsindir. gerçi o zamanlar da değerli gibiydi ama olsun şimdi daha büyük para. ayrıca ziyaretine bunca yıl gelmememin nedeni de korkmam. orada değilsen üzülürüm. selamlar olsun.
lan ne adamdın be,
sıra dayağından geçirirdin sınıfı, arada beni de döverdin,
sınıfında ilk benim elmam asılacak diye okumaya başladığımı kabullenmemiştin,
resim defterimi getirmedim diye sanki uyuşturucu alıyormuşum gibi benimle bir hafta konuşmadın,
soyadının azizliği, ters çevirince "keriz" oluyordu, onu bulan ilk kişi ben değildim, inan bana.
okula başladığım ilk gün diğerlerinden farklı bir konumdaydım.gözlerim yaşlıydı ve arkadaşlarım olucak insanlara öğretmen masasından bakıyordum.saliha öğretmen bana o koltuğa oturmak için öğrencilik rütbemin yetmediğini anlatıyordu.ortaokul,lise,üniversite,mastır vs vs...
o günlerde bana çok şey öğreteceğinden şüpheliydim.elimi tuttun beni layık olduğum yere oturttun.günler geçti yeri geldi kafama vura vura 3 ile 5 i çarpmayı öğrettin,yeri geldi kızım dedin saçlarımı okşadın,yeri geldi kopya çektim yakaladın ama hep affettin sen beni.
mezun oluyorduk o gün.sen yanına çağırdın elime bir diploma verdin ve sıkı sıkıya sarıldın annem gibi.sıcaklığın hala yüreğimde saklı saliha öğretmenim.
ben büyüdüm koca kız oldum bir gün geldim yanına seni ziyarete baktım bir yüzüne.sonra kollarına aldın beni gerçek bir evladın gibi sarıldın bana dakikalarca ağladım,kaybettiklerim geldi o an aklıma,yanındayken değerini bilemediklerim ...ilk başladığım gün gibi seninle hayata yine ağladım küçük bir kız çocuğu gibi.dakikalarca hıçkıra hıçkıra...
kimse senin gibi olamadı,sen savaştın beni adam etmek için;diğerleriyse senden adam olmaz dedi her attığım adımda.çok özledim seni kimse değil senin gibi...
ve artık hep diyorum ki keşke daha çok vursaydın belki adam olurdum saliha öğretmenim.belki senin gibi olurdum,belki iyi bir insan olurdum.
herkesin hayatından geldi geçti onlar. ilkokul öğretmenimizin gözlerini izlerdik ne dediğini anlamak için. bazan o kadar kızgın olurdu ki, bakmaktan ürperirdik.
bunlar ayrı.
sevdiklerimiz sevmediklerimiz oldu, hepsi sütten çıkma ak kaşık değildi şüphesiz, ama biri vardı ki benim için özeldi.
o bana mesleğim olan alanı sevdirdi, disiplinsiz eğitimin çok da mümkün olamıyacağını öğretti. hem sevgi dolu olup, hem saygı uyandırmayı bildi.
en önemli şey adil olmak derdi, adil olmak işte herşeyin püf noktası bu.
kendisini saygıyla selamlıyorum yaşıyorsa ve onun şahsında tüm güzel insanları.
ilk okul hayatım boyunca neredeyse toplam 9 öğretmen değişmiş olmam sebebiyle bir değil çok fazla öğretmenim oldu. insan doğuda hele de bir olağanüstü hal bölgesin de yaşıyorsa bu muhtemel durumlardan biridir. öğretmen doğuya atanır biraz kalıp zorunlu görev yapar, sonra orayı terk etmek pahasına gerekirse anlaşmalı evlilik yapar eş tayininden gider. dönem ortasında bizi bırakıp gittikleri ve düzenimizi bozdukları için hep onlardan nefret ettim. her dönem öğretmen değişmesi çok gıcık bir durum. tam alışıyosun falan derken pat diye gidiyor. sonra yine bize hüsran hüsran hüsran..
arkasında ağlayıp zırlayan onlarca öğrenci..
senden hiçbir şey öğrenmedim. tek yaptığın şey "sosyal bilgiler kitabınızın 72. sayfasını açıp 3, 4 ve 5inci paragrafları defterinize yazın." demekti. okuma yazma ve 2 işlemi okula başlamadan biliyordum zaten.
edit: aslında eldeli toplama işlemini öğrettin, düşününce şimdi...
haksız yere bütün sınıfın ortasında tokat atmıştın..hiç unutmam çünkü hayatımda yediğim tek tokattı..bir kız olarak bütün sınıfın ortasında şaplağı suratına yemek çok inciticiydi ne kadar 10 yaşında olmuş olsamda tabi zamanında sesimizi çıkartamazdık..bu yüzden nefret etmiştim senden..o tokatın tek sebebi de çıkış saatine 5 dk kaldığı için çantamı sırtlayıp kapıya sıraya geçmekti..5 dk yaa..sonra özür dilemişti ama.. ***
daha 2. sınıfa giderken kafama kafama cetvelle vururdun bide özel okuldu amk. hep küfrederdim sana hoca. inşallah senide biri döver derdim sora evlendi dualarım kabul oldu ardını dövdürdü ayşe hoca.
sevgili behçetçiğim, senin eserin olan fen dersimin vahimliğinden konuşmak istemiyorum. sen ki tüm öğrencilere fen dersini haram kıldın. o yüzden tüm sınıf fen dersi kitabının altında kitap okuyordu,dergi okuyordu,mesajlaşıyordu. ama senin haberin yoktu tabii. çünkü sen o zaman yalan yanlış bilgileri anlatmakla meşguldün. ya da erzurum' da yaptığın dağcılık anılarını ya da koşu yarışlarını filan anlatıyordun. bize de beceriksizin, akılsızın tekisiniz diye nutuk çekiyordun. işte insanın mesleki yönden yarası olunca ancak böyle nutuk çekmeyi bilir, aptal adam.
