klavyemin üstünü kolanyalı mendille sildim.
gıcır gıcır tuşlarımla yazışabileceğim kimse yok bu saate.
çok güzel parlıyorlardı dayanamadım evet ben bu yazıyı öylesine yazdım.
mum ışığı yetmez, yetmez dalgaların sesi.
deniz fenerlerini çağır.
yıkılıyor kız kulesi.
ya yokluğuma sığın kurtulmak için varlığımdan
ya da anıları unut...... vakit geldiği zaman...
hastanelerde asıl görevinin ne olduğunu asla çıkaramadığım mavi kıyafetli bıyıklı amcalar: hani kendinizde herkesi azarlama hakkı buluyorsunuz, doktorların aile dostu, hemşirelerin beyaz atlı prensiymişçesine kanka ayağına yatıyorsunuz ve memleket meseleleri hakkında cücük kadar beyninizle sesli gürültülü atıp tutuyorsunuz ya, a. koysunlar sizin diyeceğim olmayacak; tamam sakinim: çok yanlış yapıyorsunuz. bence efendi olun.
Sensizlik ve sessizlik...
Ne çok benziyorlar birbirine değil mi? sen farkına varmasan da bu iki kelime , bir elmanın iki yarısı gibi. ne zaman birisi nüksetse , öteki de haykırıyor var gücüyle.
Babamı kaybettik tam 4 ay oldu. Yıllarca sürdürdüğümüz savaşa yenildik . 3 senemizi iyileşiceği umuduyla geçirdik ve yenildik.Son günler çok zordu , çaresizlik nedir o günlerde daha iyi anladık ve hayatın aslında ne boş olduğunu. Bir hayat giderken ellerinizden ve yapılacak hiçbirşey yoksa ,bir odada ölmeyi bekleyen o insana ölüceğini bilerek umut aşılama çabası acıtıcıydı.Elini tutup babacıgım ben işe gidiyorum dediğimde morarmış ellerinden yola çıktığını anlamıyacak kadar kördüm , sonradan anlıyorsun en sevdiğine yakıştıramıyorsun ölümü .Bir saat sonra haberi aldığımda elleri geldi aklıma ve ona son bakışım birde söylenememiş kelimeler.içinden onlarca sen seviyorum kelimesi geçerken ürkütmemek için susmak .
Alışmaya çalışıyoruz şimdi.Ne kahvaltılar kahvaltı , ne sofralar sofra artık. Ailenin bir ferdini kaybettikten sonra hiç bir şekilde aile olmuyorsun artık . hep eksık kalıyorsun. Eksiğiz artık , hep dönücekmiş hissini içimizden atamadık , tarifi mümkün olmayan bir özlem yaşadığımız ve söylenememiş kelimelerin bogazda yarattıgı yumru. Alışmaya çalışmak en cok bu zamanlarda yaralıyıcı , seni özlüyoruz Baba , hem de çok özlüyoruz.
