Mutluluk ise fakir mahallelerden geçen Kırmızı Mercedes gibidir. Mahallede artık hiçbir şey aynı olmayacaktır da kimse farkında değildir. Herkes Kırmızı Mercedes‘in büyüsüne kapılmıştır. Bizler de Kırmızı Mercedes'in peşinden koşan kısa şortlu çocuklarızdır. Mutluluğa dokunuruz ama ellerimizin arasından kayar aslında bizim olmayan mutluluğumuz. işte şimdi, tam olarak şuan, raydan çıkmış trenin yolcularının mahallesinden Kırmızı bir Mercedes geçmiştir. Yavaş yavaş, salına salına…
iki ayrı dünya yaşıyordun.
biri orta halli mahallendeki her birini kardeşinden ayırmadığın arkadaşların ve samimiyetleri diğeri özel okulda ailerinin onlara sunduğu yapay mutluluğu yaşayan arkadaşların ve sıkıcı dünyaları.
mahalledeki bütün arkadaşların mavi önlük giyerdi sen de annene gidip 'ben de yaka istiyorum, ben de onlar gibi giyinmek istiyorum' diye ağlardın...
hatırladın mı? mutsuzlukların da küçücüktü senin gibi... şimdi gel de gör...
servisten inip evde annenin yaptığı yemeklerin yüzüne bakmaz 'salçalı ekmek' isterdin. bahçeye çıktığında herkesin elinde onu göreceğin için.
şapka taktığında erkek olup mahalle maçlarına karışır, çıkarttığında evden barbielerini alıp arka bahçede nice oyunlar oynardınız...
bazen sınıf arkadaşlarının organizasyon şirketleri taraflarından hazırlanan doğum günü partilerinde şeker kızı oynar, palyaçolarla eğlenir. bazen ise bahçe arkadaşlarının arka sokaktaki fırından alınmış sade pastasından yiyip saatlerce oyunlar oynardınız.
seni hangisinin mutlu ettiğini çok iyi biliyordun...
iki ayrı dünyada yaşardın gerçekten. şimdi sana gıptayla bakıyorum, keşke yine aynı güce sahip olabilsem...
mahalle arkadaşların ingilizcenin i'sini bilmezken sen iki dilde şarkılar söylüyor ve konuşuyordun.
okul arkadaşların evinden çıkmayıp paket oyunlarla günlerini geçirirken sen onlarca oyunun tadına bakmış yorgunluktan bayılana kadar mahallende koşuşturuyordun.
cam da kırdın disneyland'da da eğlendin.
bakkal amcaya 'buna ne olur ki' de dedin, şımarıklık yapıp bilmem nerden gelen çikolataları da beğenmedin.
dizlerini parçalayıp kalkıp oyuna devam da ettin, üzerine su döküldü diye hıçkırıklarla ağlamaya da...
bilmiyorum kaç gün oldu seninle ilgili yazmaya başlayalı. Her gün yeni bir ayrıntı hatırlayıp, her gün yeniden özlüyorum seni, özlediğim kadar da üzülerek bakıyorum gülüşümün arkasından.
farklı farklı anılarla tekrar tekrar yad ediyorum. Anlata anlata bitiremiyorum. bu yazar da çocukluğundan başka bir şey yazmıyor diyenler bile olmuştur sözlükte ama, sanırım uzun bir süre senden bahsetmeye devam edeceğim.
Her geçen gün senden uzaklaşmak, geri dönemeyeceğim yollarda yürümek zorunda kalmak çok acı.
Bugün doğum günüm ve senden biraz daha uzaklaştım.
Neden unuttun beni çocukluğum, ben hep seni hatırlarken, neden artık sevmiyorsun beni, neden; tarafından sevilmeye bu kadar muhtaçken?
ruyamda cocuklugumu gordum..bir gece vakti odama geliyor..$erefsiz, ba$liyor sormaya..
cocuklugum - noooldu tiyatrocu olduk mu ?
zati alim - olamadik..
c : para kazaniyomuyuz?
z : ehh
c : kizlar kizlar nerde ?
z : ne biliyim mina koyim
c : sakallar cikmadi mi
z : egri bugru cikti..kestim..
c : annem oldu mu?
z : yok icerde uyuyo..
c : bu kadarcik mi uzadik lan?nerde kaslar?hani ucgen vucut olacaktik?
z : eeh senin de i$in gucun kari kiz boy posmu$ mina koyim
c : ayfer e ne oldu?
z : evlenmi$ oglu olmu$ gecen ay
duruyor hicbir$ey soylemiyor..
bakiyor bakiyor uzun uzun yuzume odaya yataga bakiyor
ba$liyor aglamaya..
allahim susmuyor
z : $$$ aglama lan al.. bu ay ayin elemani secildik..
duruyorum hicbir$ey soyleyemiyorum..
bakiyorum bakiyorum uzun uzun yuzune odaya yataga bakiyorum..ayin elemani degil yuz yilin elemani olacaktik biz..hatirliyorum..
ba$liyorum aglamaya..
ama diyorum aglarken yine de iyi insan olduk lan..kimseye kotlugumuz dokunmadi..git sor bak istedigine..
biraz duruluyor..goz ya$larini ve burnunu siliyor..
c : kizlarin memelerini optuk mu hic..
optuk diyorum hem de bisuru optuk diyorum en ince ayrintisina kadar anlatiyorum sabaha kadar anlatiyorum..cocuk i$te hemen inaniyor.
bembeyaz kalbin, çıkar gözetmeyen arkadaşların, her kış buzun üstünde kaydığın eski püskü bidonların, envai çeşit renkte dokuz katlı plastik topların vardı.
ve sen, hiç olmadığın kadar mutlu, hiç olmadığın kadar umutluydun.
hiç sevilmedin üzgünüm. mahalledeki arkadaşların oynadıkları oyunlarda bile istemedi seni gerçi çokta umrunda değildi. neyse hiç unutmayacaksın mesela oyuna alınmadığın için bahçenin köşesine oturup ağladığını. bunlar senin ilk hayal kırıklıkların idi. sonraki hayal kırıklıklarını düşünecek olursak onlar da neymiş ki derdim sana. farklı bir çocukta değildin, ailesinin şımarık çocuğu da değildin öyle.. aslında niye sevmediler seni inan hala bilmiyorum. bahçenizin ortasına küçücük bir bahçe kurup yetiştirdiğin bitkilerle konuştuğunu bile hatırlıyorum. bunu hatırladığıma göre çokta yaşlanmış olamam. ve biliyor musun; geçen günlerde o sokaktan geçtim. senin dışlandığın oyunlara alınmadığın sokaktan. niye bilmiyorum hüzünlendim be. seni hiç özlemiyorum çocukluğum. sen benim doya doya yaşayamadığım büyük eksikliksin.
senden bana geriye ne kaldı? sonsuz bir hayal gücü ve güler bir yüz.. bunun için teşekkür ederim. ancak henüz hayallerini daha gerçekleştiremedim.. bunun için özür dilerim.
