kocasını sevmeyen kadın gibi nefes alıyorum bu şehirde.. Hiç sevmiyorum seni ey şehr-i kale, ama bir o kadar mecburum.. Seninle yaşıyorum ama aklım bir o kadar dışarda.. Gözlerim bir o kadar yükseklerde.. Kırık dökük eziyetli her bir yanın, ne bir gram zevk veriyorsun ne de zevk duymaya mearaklısın.. Çekilmiyorsun, hele de esip gürlediğinde rüzgarın küfür gibi.. Varlığıma sövüyorsun her esişte.. için buz tutmuş tıpkı sokakların gibi..
her yanın harap viran ne büyümüş ne küçüksün.. bir ergen çocuksun bazen.. hiç sevilmeyen görünce yol değiştirmek istenen..
