sen soğuk, sen o en güzel duyguların yaşandığı yer.. sen hiçbir şeye değişilmeyecek kadar asil ve herkesin en sonunda sana gelecek olduğu kadar çekicisin..
benim için en kıymetli olduğun an depremden sonra evimize girebildiğimiz de o betondan sonra senle uyumaktı . bir de iki sene senden ayrı kaldıktan sonra bir gün bile olsa seninle uyumaktı . kabul edelim ki ne salondaki kanepe ne oturma odasındaki koltuk senden rahat değil ama şunu da kabul edelim orda gelen uyku sende kaçıyor .
benimle uyuma demiyorum haaşa yine beraber uyuyalım, ama yanımda biri olsa fena mı olur? hayır yerimiz varken neden kullanmıyalım değil mi? ekolojik denge söz konusu sonuçta.
