ben bu yazıyı unutulanlara yazdım

entry14 galeri0 video1
    13.
  1. birgün hepimiz sizle aynı kaderi paylaşacağız.

    adımızı hatırlayan son kişi öldüğünde hiç doğmamış olacağız.
    2 ...
  2. 12.
  3. 12.
  4. "seni çok mu yalnız bıraktılar sevgilim?"

    oguz atay- unutulan.
    1 ...
  5. 11.
  6. iz bırakamadıysanız demek ki...
    1 ...
  7. 10.
  8. insanların vazgeçilmez huyu vardır, unuturlar.
    1 ...
  9. 9.
  10. Unutulanlara yazıyorsak onları unutmuş olmayız.
    1 ...
  11. 8.
  12. unutma unutulanlar unutanları asla unutmazlar.

    -ibrahim erkal.
    1 ...
  13. 7.
  14. Yazının kime yazıldığı belli olmayan x şahısların namusu gibi koruduğu yazılar olması mümkün yazılardır.

    (bkz: sıçtın batırdın ortalığı)
    19 ...
  15. 6.
  16. Bazen unutmak en iyisidir.. unutmayı reddederse insan, acılar katlanarak
    büyür ve içinden çıkılmaz bir hal alır.. iyidir unutmak.. seni hayata döndürür..
    sana iyi gelecek insanlarla olma fırsatını verir.. sana, sen hiç varolmamışsın
    gibi davranarak, hayatına devam eden bir insanı unutmak, “iyi insanların”
    karşısındakine attığı okkalı bir tokattır aslında…
    19 ...
  17. 5.
  18. herkes unutulur. elbet bir gün ismimi bile hatırlamayacak şuan değer verdiğim insan kötü bir şey ama insan yani unutur.
    23 ...
  19. 4.
  20. unutulmaz. sadece önemsemezsiniz artık dostlar.
    22 ...
  21. 3.
  22. unutanlar Alzheimer oluyormuş, sakın unutma.
    23 ...
  23. 2.
  24. benim de sikko bedenim elbet bir gün toprak olacaktır, yani unutulacaktır sizler gibi.
    ancak annelerin ''hazır ayaktayken şunu da getiriver yavrum'' mottosu biter mi?
    hayır.
    demek ki neymiş?
    cennet annelerin..
    allahım bugün aklıma mukayyet ol, amin.
    26 ...
  25. 1.
  26. Unutma!.unuttuğun gün sende unutulacaksın. zamanın akmasına izin vermek. gece olup, gözlerini kapadığında yanında nefes aldığı sanrısıyla başlar, onsuz sabahlara uyandıkça alışılır. böyledir unutmak, insanın hayatındaki
    en acı ama sürprizlerle dolu ayrıntı.
    unutmak iyi insanların intikamıdır demişti Karadenizli bir dostum.
    şimdi düşünüyorum da, ne kadar haklıymış.. bir insana olduğundan daha fazla değer ve
    anlam yüklemek benim gibi saf ve iyi niyetli insanların düştüğü bir hata mıdır? Yoksa
    karşıdaki insanın vicdan yoksunluğu mudur? Bu paradoksu çözmeden yine bana huzur
    yok gibi görünüyor.
    insanın içini acıtan şey, her hikayede hep iyi olmak için uğraşan benim gibi insanların
    hüsrana uğrayıp hayal kırıklığı yaşamasıdır.
    şu yaşadığımız hayatta herkes herkesi unutabilir günün birinde. Kendisine iyi gelecek
    insanları bulur mutlaka. Bulmasa da yalnızlık değildir Acıtan, senin tüm değer ve anlam yüklediğin kişinin sen hiç yokmuşsun gibi davranıp
    hayatına devam edebilmesidir. Bunu öğrendiğinde unutmayı seçer insan.
    şu da unutulmasın ki; hiç kimse vazgeçilmez değildir.
    Mezarlıklar vazgeçilmez insanlarla doludur sadece bayramlarda hatırlanan anne baba veya en yakın akrabalar
    bile yaşadığı zaman saygı hürmet görürken öldükten sonra 40 ı çıkar ve unutulmaya yüz tutar. demek oluyor ki bi insanın öldükten sonra bile 40 gün değeri var ondan sonrasını salla gitsin unutulur gerçekler böyle.
    hayat öyle garip ki yaşadığınız zaman eğer durumunuz iyiyse canım cicim diyen insanlar düşte gör dostunu
    misali en zayıf anınızı kollayıp veya bir bahane uydurup kaçması feleği kahreden tabirlerden biridir. unutulmasın ki unutulanlar unutanları asla unutmazlar..
    57 ...
© 2025 uludağ sözlük