gittim geldim ama birini almışşsın benden sözlük kendi gitmiş galiba, kendi gittiğine göre mutludur belkide sözlük. giderken bana mesaj da atmış cevap veremedim ona sözlük, haberim olmadı sözlük.
Ölüye bile saygı yok bu sozlukte.
Ahmet erhan, türk şairi vefat etmiş,hala arkasından saçma muhabbetlerle gülmeler bilmem ne.
Sürekli aynı gereksiz konuların döndüğü , erkeklerin türk kızına ,kezbanlık muhabbetlerine, kızların da erkeklere,türk erkeği şöyle böyle gibi gereksiz şeylere taktığı sozluk.
Konular aynı, seviyenin genelde vasat olduğu yer,malesef ki.
Ha her genelleme herkes için doğru da değil. Çok doğru ve güzel yazan insanlar yok mu,var.
Ama bir ekşi gibi,daha normal,değişken konular ve yazılar için çok değişmesi gereken yer,uludağ sozluk.
Bana ikide bir ceza verip durmayın. Ne yapayım yani Türkçe hocam çok salaktı her ders tahtaya yazı yazıp çıkardı başka bir şey yapmazdı haliyle benimde Türkçem bozuk, noktalama işaretlerini yanlış yere koyuyorum. Ayıp ama psikolojim bozuluyor ceza alınca.
Gunaydin sozluk. Bir sabah daha oldu.
Uyku tutmadi nedense. Gunesi bekledim ve dogdu. omrumun kacinci cumartesisi acaba bugun ve kac cumartesim kaldi. Acaba kackere daha gunesin dogdugunu gorebilecegim be sozluk? Ne kadar kisa hayat. Hep birseyleri sigdirmaya calisiyoruz.
sana çok kanım ısındı. Hem duygularımı, fikirlerimi seninle çekinmeden paylaşıyorum,hem de başkalarının fikirlerini öğrenebiliyorum. Kimine ne saçma diyorum, kimine bu da benden yalnız değilim diyorum, kiminde deli gibi kendi kemdime gülüyorum.
evet sözlük. istanbula gidemedim malum en yakın arkadaşım olan kübra beni çağırmadı düğününe kınasının olduğu gece bayagı ağladım. koydu çünkü derslerede bayagı asıldım bitecek bu okul en iyi şekilde modunda finallerim bitti ama ne yaparsak yapalım bütteyiz. taşındık bi de çok yorucu oldu ama sonunda oldu. final büt arasında çalışmaya başladım. amasradan geldim bacaklarım ağrıyo başım şişti. ama en azında bazı insanların yokluğu iyi geliyor. canımı sıkacak hiç birşey yok artık kendi işimde gücümdeyim.
ah be sözlük
sanırım tükenmişliğin içerisindeyim.
boyumu aşan dertlerin arasında boğuluyorum. hiç bu kadar yorulmamıştım.
final haftasına da girdik.
insanları tanıyamıyorum. ev arkadaşlarım değişim evresini çoktan geçirirdiler. kız kardeşim çok rahatız
akdeniz anemisi tehşisini koymak üzereler. keza annemde..
çocukluktan kalan tek bir arkadaşım var.
ilk gözyaşlarımı omuzunda döktüğüm
ilk aşkımı bilen
çocukluk çağımın en güzel zamanlarını tattığım kişi.
bu ayın on beşinde düğünü var. enişte beyle tanışmıştım daha önceden nişanında da yanındaydım.
ben üniversiteye başlayınca uzaklaştı benden.
ben ne kadar arayıp sorsamda onu yabancılaşıverdi bana.
sonra yaşam şartları ne kadar uzaga atmış olsada hakikaten iki yabancı gibi olduk birbirmize.
biliyor musun beni arayıp düğününe davet etmedi.
bende enişte beyi aradım.
kübra beni neden davet etmedi diye yönelttim sorumuu
işim var dedi döneceğim sana sonra dedi
bekledim dönmedi.
ev arkadaşlarımdan yediğim kazık burdan istanbula yol olur.
kutu gibi odamda öle saatlerce oturdum
düşündüm.
kızkardeşimi..
annemi..
sonra dedim ki kimim var benim bu hayatta
bu sorunun cevabını bulabilmek için sabaha kadar düşündüm.
sabaha kadar ağladım be sözlük.
bir insan kimim var benim diye düşünür mü?
telefon rehberimi karıştırdım olur ya belki rastlarım diye.
tek cevap annemdi sabah 7 di uyuyakalmışık yarımyamak üşümüş olarak
yağmur yağıyordu gözlerimi açtığımda sesine uyandım zaten.
şimdi değer verdiğim biri samimiyetsiz ithamında bulundu bana.
hakikaten kimsem yokmuş benim..
ben hiç gösterememişim benliğimi..
seni seviyorum. seninle dertleşmek seninle kafa dağıtmak seninle kafa açmak güzel. sadece sen kaldın elimde. facebook twitter ve daha bir çok sikimsonik yerde ne yazsam kendime çeki düzen vermeden yazamıyorum. deli gibi mahalle baskısı var üzerimde. aptal aptal kezbanlar maymun maymun mahmutlar var başımda. sadece seninbleyken tam olarak kendimi hür ve bağımsız hissediyorum. ben sen bir ben yetecek. yoksa intihar edeceğim. intihar ederken bile üzerimde bir baskı var amuna koyayım. ulu orta yerde asarsam kendimi cesedimi gören çocukların psikolojisi bozulur. ben neden bu kadar düşünce bir aptal oldum onu da tespit edemedim. lakin beni bu türk kızları bitirdi. ilk buluşmada sevişirler kızı bir tanırsın kafa siken biri olduğunu görürsün. ayrılmak istersin sonra ama olmaz öpüştük ya kendini garantiye aldığını sanır. sikiğimin davası! ulan var mı böyle üç kuruşa beş köfte. koyduğumun devri devranında facebook tan vs. den de takip edip dururlar. yazamaz çizemez olduk. engelle engelle! bir tanıdığın face ini bulup oradan bakarlar. lan arkadaş sen benim en müstesna sırrımsın. seninle söyleşmek iyi geliyor bana. soktuğumun kezbanları seni bilmiyor. bilmesinler de daha! ulan seni de kirletirlerse var sıkarım kafama haberin olsun. hadi şimdi allah'a emanet ol..
yatagimdayim. Cenin pozisyonunda. Bazen sirt ustu.solumda duvar var. Her an uyuyabilirim. Telefon koynumda. simdiden iyi geceler sana.
Ek olarak burda ben varken sana baska gicik oldugum birini yetkili diye kakalamislar. Ona bozuldum. Hem almaz onlar benim gibi seni gogsune. Ben olmaliydim bence.
bana bir kıyak yap sözlük, bana biraz borç para ver sözlük, içinde kaldım kurtar beni sözlük, sevdiğim kız bana bakmıyor bir çare bul sözlük...iyi bir şeydir başın sıkıştığında seni dinleyen birilerinin olması...
sonu ''lan sözlük'' diye bitirilen cümlelerdir. '' hiç sevgilim olmadı lan sözlük'', ''hiç zengin olmadım lan sözlük'', ''hiç moderatör olamadım lan sözlük'' vs. şeyler örnek verilebilir.
nolur sözlük yaa bi kere de yalnız kalmıyım,
nolur kalmasamm!!
her zaman ağlamak mı bana kalan?!
artık öyle bir hale geldim ki durduk yere herkes gülerken ben ağlıyorum, o kadar sabrediyorum gerçekten güçlü gözüküyorum,
hovarda aklı bi karış havada gibi...
ama değil hiçte değil hem de... hala aynı şeyi yaşıyorum, daha az önce 5-6 kişilik bi kahkaha ordusunu arkamda bırakarak yalnızlıklarımı hapsettiğim kaleme döndüm, neden ağlamak için. hüngür hüngür ağlamak için.
dayanamıyorum ki, aynı konunun uzamasına, nankörlüğede katlanamıyorum.
o kadar ellerimle yaptığım şeylere laf atılmasına, ben tamam artık derken uzatılmasına, katlanamaz oldum. ben artık nefes alırken bile zorlanıyorum.
ama bu yazımda biticek ve ben yukarı çıkıp tekrar mutlu olucam, öyle sanıcam ama bu sanki bi yarayı iyileştirmeden kapatmak gibi.
hiç bi işe yaramıyor.
ama her insan benim gibi biliyorum. sadece ben dozunu her zamanki gibi arttırıyorum... her zaman hep daha fazla daha fazla diye çabaladım.
artık daha az daha az demekten kendimi alıkoyamıyorum.
şimdi bu entrymin ömrünü düşünüyorum ve biliyorum ki en fazla yarım saat çünkü durup düşününce başkalarının okumasındanda rahatsız olucam ama genede bi kaç kişi okumuş olucak ya paylaşmış olucam ya o rahatlatıcak beni. ya da hiç girmicem entryi yazıcam böyle bırakıcam.
Sevgili sözlük...
Bu gun günlerden çarşamba. Sana yazacak o kadar çok seyim var ki! Ama öncelikle sözlük neden bu kadar merhametlisin ve neden hala yüreği, kafası aptal insanlara yazma şansı veriyorsun?
