sol şeritte kâh babasına yazanları, kâh emmoğlusuna* yazanları görünce benim de gönlüme bir yazma şevki doldu. bana bir hâl oldu, şahitlerim var.
istedim ki dedesine, ebesine; amcasına, dayısına; halasına, teyzesine; çakı-çakmak, ustura-bıçak, ayna-tarak bir de yanında böyle yarrrrrrrra bandı veriyoruz abi minvalinde kelam eden işportacı ağzıyla başlık açıp, benden sonra gelenler de def'i-kelam edeceğine, mektubumu suya yazayım da, başlığımı ebru gibi işleyeyim istedim. malumunuz aynı ebrudan bir daha yapılmaz.
neyse mektubuma burda son verirken, büyüklerin ellerinden, küçüklerin gözlerinden, petek dinçöz'ün her yerinden öpüyorum.
(bkz: sen gelme lan ayı)
