bir kaç saat sonra yolda olacaksın. sen seversin uzun yolları. sanki hiç düşünmüyormuşsun gibi, daha çok düşünürsün cama kafanı yaslayıp, bir kaç şarkıya teslim eder kendini, seyralırsın.
hiç alışamadığın bir sıcaklıkta belkide haşlayarak bedenini yıkandın, arındın. hazırladın kendini bu yolculuğa da. en sevdiğin yere gidiyorsun önce anlamlarını emanet edeceksin denize sonra yeni anlamlar kazanacaksın. hayır, bu defa anlam falan çoğaltmayacaksın. yeni anlamlar bulacaksın tenine, ruhuna yaraşır. sen bunu daha önce de yaptın yine yapacaksın inanıyorum.
küçük kız, kadını aldın bedenine ve diğer bütün kimlikleri evde bıracaksın. onları barıştıracaksın bir kez daha. anılarını ayıklayacaksın kim bilir canını acıtanları orada bırakacaksın; sen bir kez daha sen olacaksın. miladını değiştireceksin 3. defa. sen adamlara göre değil kendine göre bir milad yaratacaksın. çoğalacaksın, azalacaksın, masal veya gerçek, hatta ibret veya cinnet;sen sen olacaksın.
bavulun hazır, biletin hazır. bir kaç şarkı savuracaksın sahilde rüzgara, bir kaç şiir tüküreceksin denize, bir kaç küfür çıkar belki dudaklarından. ama seni senden başka kimse bilmeyecek.
sana senden daha iyi gelebilecek bir şey yok, biraz ismine özen,gül. gülümseyebilecek şeyler var hala. dedeni hatırla, babana bak, anneni özle, abini düşle yine o bisiklet üzerinde, gamze'ni bekle.. hatırla o en masum günlerini.
ismine özenip, bir açıp bir solma, sadece gülümse.
binbir zahmetle sabahlari ise giderken aldigim cikista evine biraktigim allah' in meksikalisi gay eduardo, sozum sana; beni ilgilendirmez nereden verdigin nereden aldigin ama bugun her nasil basardiysan bozdun ya arabamin otomatik camini allahta seni...
cam yarida acik kaldigi gibi looser bir yola park ettigimden bu gece arabamin calinma ihtimali bile var. getirelim goturelim sevaba girelim dedik cenabet ciktin. birde araban calinirsa give me a call demedin mi gay gay kirita kirita, iste o an sana bir yazi yazacagimi hissettim.
ben bu yazıyı sana yazdım...
bu cümleyi kurmuştum bir gece yarısı sensizlikten sonra belki bir gün ışığı doğar beklentisi içinde bir kaç satır karalamaya çalışırken
ansızın kurulmuş bi cümlenin şaşkınlığı vardı sessiz harflerde
ben bu yazıyı sana yazdım...
hangi yazıydı sana yazılan satır satır acıyan acıtan yakan kavuran
yoktu aslında ne bir söz ne bir yazı kirletmemişti sayfalarımı, tek bir cümle vardı kalemimin kırık ucunda
ben bu yazıyı sana yazdım bir çalışma masasının uykusuz bırakıldığı noktada
düşüncelerimdi aslında tüm bu cümleler henüz karalanmamıştı her hangi pis yada temiz gerekli veya gereksiz olma çabasındaki bir kağıda dudaklarım bağırmaya çabalarken kalemimden, kalem inatla kanatıyordu tüm sayfayı ve ben son çabamla söylüyordum son sözümü
ben bu yazıyı sana yazdım yazma çabalarımın içinde boğulurken....
çok uzağız aslında. içtesin en derin, en yara ve en özlem oldun. bayramdı seyrandı geldi geçti! senin gibi benim de saçlarımda aklar var şuan ve senin gibi içiyorum her gün paket paket sigaraları. aynaya baktığımda "bazen" seni görüyor gibiyim sonra öfkelenip olduğum yeri göğü yaradana sövüyorum. bunca sene geldi geçti hala tükenmedi sana olan öfkem.
yeminlen sizi ilk defa bu akşam başbakanım olarak gördüm. her ne kadar devlet geleneklerine ters bir uslupla konuşsanız da filistin'de yaşanan katliamı en azından dünyaya haykırdığınız için gururlandım bile diyebilirim. hatta bir ara helal olsun sana bile dedim. ama işte o ama var ya, hani basın toplantısında geri vites yaptığınız ama ben en çok moderatöre kızdım diyişiniz, yine hevesimizi kursağımızda bıraktınız.
oysa ben sizi bu akşamlık da olsa sempatik bile görebilirdim. neyse sayın başbakan ne diyelim, önümüzdeki maçlara bakıcağız artık.
dün gibi hatırlıyorum, daha uzun zaman dün gibi hatırlamaya da devam edeceğim sanırım...senin için sıradan bir akşamdı, yalın cümleler kuruyordun ve noktalama işaretlerine dikkat etmiyordun, senin için çok basitti belkide, bilmiyorum... oysa ben sana daha önceki akşamlar gibi, tüm anlamlar ile gelmiştim. yine sen vardın cümlelerimin gizli öznesinde...ve ismini yazıyordum ismimin yanına isim tamlamalarımda, genede anlamıyordun daha doğrusu anlamamazlıktan geliyordun, biliyordum... artık o kelimeyi söyleme derken tutunduğum son dalıda elimden alıyordun, başka bir ruhla parsellenmiş düşüncelerinde hiç düşünmeden...sözlerin giyotiniydi boynumun, iplerini çekiyordun...
Kuramadığım cümlelerin altında ezildim ya hep.
Tıpkı söyleyemediğim ''hayır''lar gibiydi her yüklem.
Sözüm ona güçlüydüm, direnirdim kendime rağmen.
Ben hiç eksilmezdim, dedim ya güçlüydüm.
Ağlamak acizlikti, yutkunamazdım bile.
Hani çok sevilirdim ya.
Kabul görmüşlüğüm vardı nazar-ı nasda.
Kimse incitmezdi gülüşümü.
Hem hemhaldim ben onlara.
Ama Sen o kadar öfkelisin ki bana.
Evet evet öfkelisin...
her ne kadar da mutlu ol, huzurlu ol desende..
her ne kadar mutlu, güçlü gözükmeye çalışsanda..
evet güçlüsün tanıdığım en güçlü insanlardan birisin...
Koca bir devir yitip gitti.
Koca bir 4 seneye bir parçacık gece galip geldi.
Bende de yittim...
Günler tükendi senle beraber.
Öyle kızgınsın ki bana biliyorum.
Giden gitti.Hangi yolda, hangi zaman aralığında kaldı senin gözlerin.
öyle kızgınım ki sana.
Söz bitti, sen duydun. Hadi bi gayret indir şu cümleleri yüreğinin orta yerine.
Yeter yüklendiğin şu şehre.
Dayanıp durma artık ''ama''lara.
Herkes ''ama''yla aldı ilk nefesini.
Sen veren ol o boğum boğum nefesleri.
Can havliyle tutundukların yine sen ol, kendin ol.
Hadi bi gayret et.
Bu defa da tutun kendine.
yalnızca kendine...
ilham perim geri geldiğinden beri senin için yazdırıyor tüm yazıları. sana adıyor tüm harfleri. içime serptiğin tüm güzelliklere isim veriyor durmadan. sıfatlar buluyor sana, zamirlerimizi birleştirip "biz" yapıyor. elimden tutuyor söylediğin tüm cümleler. kafa tutuyor kilometrelere, inada bak sen! ...
sana yazdığım her şeyi beğeniyorum, seni düşünerek yazdığım yazıları da seviyorum seni anlatmasalar bile.
gözlerimi kapatırken, güzel bir müzik açıp seni düşünüyor, seni yaklaştırıyorum rüyalarıma.
sana ait melodiyle çalan telefonuma uyanıyorum. "bebeğim" diyişinle kendimi gülümserken bulup resmimi çekiyorum. sonra sana yolluyorum tüm resimlerimi, sevgi sözcüklerimi, gecelerimi, günlerimi.
bana baktığın her anı özlüyorum sen yokken, bakışını özlüyorum, bakan gözlerini...
beni bana anlatışındaki heyecanını seviyorum , bizden bahsederken ki gülümsemeni seviyorum...
parmaklarının elime her dokunuşundaki ürperişim yenileniyor bu yazıyı sana yazarken.
seninle gelen ilham perimi pamuklara sarmalıyorum, öpüp kokluyor, sana yolluyorum ki; bana o güzel cümlelerinle gel diye.
tatmadığım sevgi, duymadığım sözler, alışmadığım her şey sen olmuş. içimde dört nala koşan tüm karmaşık duyguların dindirici melodisi: sesin.
gitarınla söylediğin her şarkının alıcısı bensem, kalemimle yazdığım her yazının alıcısı sensin. seni düşünür parmaklarım, kalemim sana yazar, mürekkebim karanlıksa eğer daha çok yazacak şeyim var demektir.
sen yanımda oldukça, sen kokacak tüm yazılarım. sen... iyi ki girdin hayatıma , iyi ki geldin.
sevgili zuhal hoca,
ben bu yazıyı sana yazdım. değmezsin biliyorum, senin için değil zaten sadece sana yazdım. içimden gelenleri kusayım da rahatlayayım diye. doğru düzgün ders işlemezsin, derste dalıp dalıp gidersin, en son ne söyledm diye bize sorar; iki dakika sonra yine unuttum dersin. bunamışsın farkında değilsin, menopoza girmişsin kendinde değilsin. insana benzemezsin hayvan değilsin. niye peki insan gibi hareket etmezsin? ben de ilerde öğretmen olacağım tamam ama biraz da mesleğe saygı lütfen. bu işe gönül veriyorsanız yapın. derste sıkılıp dışarı bakmakla olmuyor bu işler. bi kitaptan okuyup, yazdırıp finalde al bu kitabı çalış demekle öğretmen olunmuyor. git o kafanı musluğun altına sok, silkin ve kendine gel! bu dersten bir kalayım var ya bittin sen hoca, şurda 2 saat kaldı. 2 saat sonra sınava girip kurtulacağım. ama sen o vicdanla daha ne kadar yaşarsın bilmiyorum. ulan seneye de dersime girerse bu hatun okulu bırakırım. beni çıkarsalar ondan iyi anlatırım be. bu dersten kalırsam gözüme gözükme zuhal hoca. ama geçersem de bu senin değil; benim azmim ve zaferim. şimdi rahatladım, oh be gidip az daha çalışayım. hodri meydan zuhal. sınıfta görüşürüz bebeğim. ****
ellerini tutmak isterdim sımsıkı ama yapamadım
gözlerine bakmak isterdim sımsıcak o cesareti bulamadım
kalbine akmak isterdim aşkımı anlatamadım
son kez sarıldığın an gözyaşlarımı tutamadım...
dudaklarında kıvranan tebessüm, gecenin ayazını dansa kaldıran sessiz bir bıçak ucu gibiydi.. valentin, gözleri etraftaki gölgeleri yarıp geçen, karşısındakinin ruhunu demir pençelerle kavrayan savaş büyücüsü Falez'in karşısında nezaketle eğildi ve ay ışığını emip kendi teninin soğukluğuna katıyormuş izlenimi veren elini öptü zarif bir reveransla.. ve neden sonra konuşabildi..
-büyü kullanıcısı olduğunuzu anlamak için ellerinizden alev topları çıkarmanızı görmem gerekmiyordu hanımım..bakışlarınızın parıltısı, yer yüzünün kalbinde dolanan saf enerjiden de büyüleyici..ve sesiniz, cezbedici bir melodi.. *
kimdi seni bana imkansız kılan, neydi ?
aradaki zaman mı, yoksa benim hakkımda düşündüklerin mi ?
ya da bendeki özgüven eksikliği mi ?
en ufak ayrıntını ve her söylediğin sözü bir dua gibi ezberlemeyi ibadet saymıştım kendime.
seni izlemek denizin maviliğini izlemek gibiydi, okyanus gözlerinin içindeymiş gibi.
kısacası ben huzuru senin maviliğinde "bulmuştum".
gözlerine yansıyan ışık ise huzur veren yakamozların özetiydi adeta.
denizi olmayan şehirde kendimi denize bakıyormuş gibi hissetmemi sağlardın hep.
sesindeki güveni anlatmak için hangi cümleleri kullansam acaba ?
bakışlarındaki çaresizlik ifadesini.
sesindeki güven verici duygu ve bakışlarındaki çekingenliğe tutarsız kalamadım ben.
peşinden geldim hep ama olmadı, söyleyemedim sana karşı hissettiklerimi.
tek suçum ise aradaki zaman farkını uçurummuş gibi görmem, işte bu olmadı.
belki sana söyleyemeyeceğim şey bende ömür boyu bir pişmanlık olarak kalacak, ama söyleyemem bunu.
aklımın içinde dolaşıp duran hayalini öldürmeye yelteneceğim az sonra...
tanıdık hiçbir şey hissetmek istemedi canım...
ben aşıktım denize, bulutlara... bir gün beni bırakabilecekleri düşüncesi bile canımı yakmaya yetiyordu.
bıraktılar...
baktıgında huzur veren, içinde kelebekler uçuşturan, varlıgı bile mutlu eden...
kıvırcık saçlı, güzel gözlü kızın elinden hiç düşürmediği, yaşama sevinci, umutları, uçurtmaları da denize battı, bulutlar gibi baska ülkelere gitti...
giderek kurtuluyorsun benden... aynı sahneler tekrar, aynı unutma arzusu...
en göz değmemiş yerlerini açtıgım kalbim paramparça oldu.
ellerim yine kan içinde...
yoksa sen bana bakarken aynı şeyleri hissetmiyor muydun?
ulan macun gözlü pis herif, bidaha bana "naber reis", "kes lan alırım ayağımın altına" gibi taşak muhabbeti yaparsan pis döverim bak. abiyim lan ben. çıldırtmayın beni.*
bir şeyler insanın elinde olabilseydi diyorum durmadan.insan istedigi anda hayatında ki herhangi bir şeyi istedigi şekle dönüştürebilseydi.belki o zaman kolay olurdu bir kalp agrısını silip atmak.her gece uyurken,sabah uyandıgımda aklıma gelen ilk şey olmaman için dualar eden ben,sabah uyandıgımda aklıma gelecek ilk şeyin sen olacagını bilerek kapatıyorum gözlerimi.küçük bir lambanın ışıgında bembeyaz sayfalara simsiyah çizgiler atıyorum.sanki her çizgiyi kalbime saplıyorum.başlayamamış bir şeyi bitirebilmek çabası bendeki.öyle ya sen ve ben vardık.biz hiç 'biz' olmadık.olamazdık.belki olurdukta...olamadık..hakkım yoktu belki de buna.kalbimi senle böylesine doldurmaya.keşke bu kadar gecikmeseydim kalbimde oldugunu anlamaya.konuşmanın faydası yok anladım,zararı bana.
ve sen yüregimde ki en sagır yara.susuyorum artık.bırakıyorum her şeyi zamanın hoyratlıgına...
