ben bu yazıyı sabah karşı yazdım. hava yeni aydınlanıyor. bundan 7 ay önce, yanımda hayatımdaki bir zamanlar en değerli olan, şimdilerde beni hastanelere düşüren biriyle güneşin doğuşunu izlemiştik. bana o sabah bir söz vermişti. o alacakaranlıkta. aradan 7 ay geçti. ben tek başıma balkonda, bu şehrin ayazında, elimde titrek bir sigara, bu yazıyı yazıyorum.
saat 04.49 akşam saatlerinde açmış olduğum 25'lik winston paketim bitmek üzereyken düşünüyorum. hani diyorum yıllar olmasa böyle bi kaç ay olsa kavuşmak, mesela 3000 km uzakta değilde karşı sokakta felan olsan. yada boşver hayal kuruyoruz şurda herşeyi aşmış olsak bütün engeller bütün mesafeler silinse sen şu an omuzumda yatıyor olsan. zira şu an bunun hayaliyle öyle bir kahrolmaktayımki...!
seni düşündüğümde kahrolmasam birde bunuda istiyorum bak...mesela seni düşündüğümde (olmasını çok istediğimiz) kızımız gelse aklıma iremim gelse en büyük derdim kızımı nasıl evlendiricem, ondan ayrı nasıl yaşıycam kuruntusu olsa. yada ne bileyim ne kadar uzak olduğunu ve aramızda nasıl büyük mesafeler olduğunu düşünmesemde çarşıda beğendiğin bir şeyi alıp nasıl sürpriz yapsam diye düşünsem mesela...herşey ne kadar bu kadar zor? neden sürekli hayallerimi bi kaç paket sigarayla beraber dumanlara gömmek zorundayım ?
Neden kötülük yapmak için hazırlanan planlar hemen oluverir ve kusursuz işler ama iyi olmasını istediğimiz şeyleri planlamak ve gerçekleştirmek yıllar sürer ?
karşımda biri olsaydı bunları söyler anlatırdım herhalde iyi oldu bu.
Sabahın bu saatinde ancak bu kadar saçmalanıyor.
Bu saatlerde uyumadıysak kesin konuşurduk. Hatta uykudan uyanıp konuştuğumuz olurdu. insanın uykudan uyandığı anda sevdiği kişiyle iletişime geçmesi nasıl güzel bir duygudur. Şimdi ise tamamen anılardan, silmeye kıyamadığım mesajlardan ibaretsin. Gidişinin iyi yanlarını görmeye çalışıyorum. Gerçekten bak. ilişkimizin kesilmesinin bana ne gibi bir fayda ve yararının dokunduğunu bulup ona odaklanmak istıyorum. Sanırım daha 10 gün olduğu için pek bir gelişme yok. Çünkü ben hala senin sosyal hesaplarını son kullandığın saatine bakıyorum. Son girdiğin tarihleri kontrol edip kendimce çıkarımlar yapıyorum. Uyku düzenini takip ediyorum mesela hala. Şuan uyanık olman gerek çünkü dün bu saatlerde uyanıktın ve akşama doğru uyandın.
Ah ben senin hevesini ne yaptımda kaçırdım ki? Nerde hata yaptım da uzaklaştın benden... Bu saatte odana güneş vurmaz. iyi uykular.
"1 ay sonra her sabah benim yuzumu gormekten biktiginda gorecegim bu kadar beni istemeni" diyip 1 aya 5 gun kala terketmenin uzerinden 9 gun gecti. Acitti, varolan hayalleri yikti. Ama donmeyeceksin cubku o kadar egoist ve despotsun. Neyse, ben de artik senin bana yapmayi ogrettigin Turk kahvesini yudumlayarak seni unutmaya calisiyorum. Bilirsin severim abzurtlugu. Neyse, cok uzattim. Umarim mutlu olursun. Hoscakal.
Yine uyanıksın aşkım. Yine konuşmuyoruz. Bu sabah yine güneş biz olmadan doğdu. Doğmasa keşke. Keşke ben seninle konuşmayışımızın bilmem kaçıncı günü diye saymasam artık. Konuş be. Çok yalnızım. Çok insan var ama hiç biri senin gibi kalabalık hissettiremiyor. Özledim. Bu sabahta seni özledim. Sense benden habersiz... Canın sağolsun. Zorla seveceksin diye bir kaide yok ya. Ah benim vicdansız yarim.
karanlıkla sönen umudu mu günün ilk ışıklarıyla yeniden kazanıyorum. adeta her sabaha karşı saatleri, küllerinden yeniden doğan bir anka kuşu misali yeni bir rüyaya yeni bir maceraya ilk adımlarımı atıyorum. bir süredir her gece kendı hatalarımla yüzleşiyorum. isteyerek ya da istemeyerek yaptığım her şeyden ben sorumluyum biliyorum. ve o hatalarımdan çıkardıklarımla kendime yeni bir ruh yaratıyorum. kendimi yenmeme az kaldı. hemde çok az. hayallerime yeniden tutanmama çok az kaldı. her sabah yalnızlığımdan aldığım yekpare güvenimle, bir daha hiçbir insana güvenmemem gerektiğimi kendime hatırlatıyorum. ben gittikçe daha da yalnız kaıyorum. ama o yalnızlık beni her geçen gün daha da güçlendiriyo, daha da umutlandırıyo, daha da hırslandırıyo. yıkılan hayallerimi yeniden kurmama ve peşinden gitmeme ramak kaldı. bu yolda bana inanmayan ve benden kopan tüm insanlara ortak parmak diyorum... günaydın sözlük, bol neşeli sabaha karşılar.
iki üç haftadır ilk kez kapalıda olsa iletişime geçtik sözlük. Ne olur ki bana bir şans verse onu sevmeme izin verse. Ne kaybeder ki. Ben onun her istediğini yapmaya hazırım. Nasıl isterse davranmaya razıyım. Hiç sevmiyor be sözlük. Ufaldıkça ufalıyorum gözünde. Gittim olmadı geldim olmadı. Ben daha ne yapayım? Her şeyimi paylaşmaya varım. Yeter ki benim sevgimi geri çevirmesin.
zerre kadar uyumadım birazdan işe gidicem... ve iş çıkışı arkadaşlarımla bir yerlere gitmek için söz verdim... bittim ben... hay sabahını akşamını be !
Bugün senin en yakın arkadaşınla konuştum. Muhtemelen sende vardın yanında. Güldürdü beni. Keşke sende güldürsen. Evet en yakın arkadaşnla konuştum ama senden bir haber alamadım hiç. Bu saat oldu yoksun ortalarda. Benimde modum düştü tabi. Özledim. Senin biryerde online olduğunu evde oturuyor olsuğunu görmek beni mutlu ediyordu. Nerdesin? Çok merak ettimde... Uyuduysanda iyi uykular...
