sevgisizliğin en son hali, sınırı, ucu, zirve yaptığı yerler. deli gibi yanıyor, sevmek istiyor ama sevecek biri yok. aslında sevecek çok da, onu seven yok. işte böyle bir psikoloji.
yalnızlık şahane bir şey. Hiç olmaman umrumda değil inan. Hatta seviniyorum bile yokluğuna, beyaz peynir bitmiyor mesela, ekmeği azalttım, portakal suyu sıkarken bir bardak daha çıkartacam diye kollarım yorulmuyor, banyodaki karmaşa da yok mesela. gayet sessiz sakin okuyorum kitabımı. Televizyon için didişmekte geçen dakikalarımı da daha faydalı işlere yönelttim.
Anlayacağın giderek güzelleşiyor hayatım. Yalnızlığım kıymetleniyor.
En güzeli de zaten yoksun diye atıp tutuyorum şimdi..
...
içimde kanayan yaralarımla sana sığınmayı düşlüyorum ey sevgili...
benim ilacım ol, beni sar, beni iyileştir istiyorum...
neredeysen çık gel ey sevgili...
gel, tanışalım, kalbimizin kırıklarını beraber toplayalım...
aşkın büyüsüyle yola çıkıp sevgimizle ısınalım istiyorum...
ey sevgili, şimdilik yoksun.. ama çok geç kalma ne olur...
...
ben bunu ağustos 2008'de yazmıştım, değişen bir şey yok; hala yok...
